Komend weekend staat een evangelie geroosterd waarin Jezus op een bijzondere listige manier voor het blok wordt gezegd. Hij wordt door twee rivaliserende groepen (nationalisten en collaborateurs) gedwongen om kleur te bekennen…

Op een buitengewoon smerige manier spannen twee heel verschillende groepen samen (keizergezinden en volksgezinden) om Jezus met mooie praatjes ten val te brengen. De ene groep staat voor absolute loyaliteit aan het Romeinse gezag. De keizer wenst namelijk niet alleen dat wat hem toekomt, hij wil alle heerschappij. De andere groep staat voor de wil van het volk. Beide groepen staan in scherp contrast met de God van het Verbond, die in het boek Genesis de mens schiep naar zijn beeld en gelijkenis. Alle mensen zijn beelddragers van God. Hoe Jezus zich hieruit redt is even eenvoudig als geniaal. Hij spreekt beiden groepen aan met ‘huichelaars’ en laat hen een belastingmunt zien (Mattheus 22, 20 – 21): Hij vroeg hun: ‘Van wie is dit een afbeelding en van wie is het opschrift?’ Ze antwoordden: ‘Van de keizer.’ Daarop zei Hij tegen hen: ‘Geef dan wat van de keizer is aan de keizer, en geef aan God wat God toebehoort.’

Wij behoren God toe. Wie zegt dat (nog) in onze tijd? Ik hoor om me heen vooral de stem van zelfverwerkelijking. Uiteraard zijn wij aan zet om iets van het leven te maken. Het is voor niemand gezond om alles wat je voor een goed leven nodig hebt zomaar te ontvangen en levenslang door te brengen in luilekkerland. Maar: maken wij het leven? Met het evangelie in de hand zou ik zeggen: Leg bij de mens neer wat hij het beste kan doen en laat aan God over wat wij met elkaar niet in de hand hebben. Laat de geheimen van het leven maar aan God over. In onze tijd, waarin de aarde steeds meer zucht onder een teveel aan consumptiedrift – met name in het rijke Westen, zou ik daaraan toevoegen: Geef aan de aarde terug wat haar toekomt en neem je verantwoordelijkheid voor wat jij kunt doen aan een meer duurzame levensstijl. Dat kan een activistische levenshouding zijn, dat kan net zo de verbetering van een intensieve veehouderij zijn. Onze huidige veelkleurige en veelvormige realiteit vraagt om kwalitatieve tijd met elkaar. Wat mij betreft zijn we op de weg aanbeland waarop we onze horloges gelijk zetten en bouwen aan een gezamenlijke teruggave van al dat wat ons niet (meer) toekomt. 

(Foto: visual hunt, ilquotidianodellapa.it)

Jack Steeghs