Begin juli zou de oogstdankviering in het Rijk van Nijmegen gehouden worden. Een regio die altijd als een van de eersten de vruchten van weer een jaar menselijke economische arbeid op het land en in de stal voor God brengt – maar tussen voornemen en uitvoering zorgde het coronavirus ervoor dat ook dit evenement dit jaar niet kon doorgaan.
Voor deze gelegenheid kwam het organiserende team samen op het boerenerf van een van de leden en sprak ik onderstaande woorden uit…
Dankpsalm 73 kent de klassieke opbouw van de wijsheidspsalm: concrete uitingen vanuit je persoonlijk geleefde leven – uitspraken over je tegenstanders of ongemak – voor God brengen.
Van geloven zeg ik meestal dat het niet nuttig is maar vooral zin en samenhang geeft aan je leven en daardoor waardevol. Als geloven nuttig is dan is het wel als beproefde manier om onderscheid te kunnen maken tussen wat goed is om te doen en wat niet. Oftewel: waar herken je goed gedrag aan en waaraan herken je gedrag dat je beter kunt vermijden?
Dit jaar geen oogstdankviering in mijn werkgebied. Zoals zoveel nu anders is geworden door de coronacrisis. Bij deze gelegenheid enkele inzichten die ik in mijn leven heb geoogst en boeren (en andere geïnteresseerden) graag mee wil geven…
Al vanaf mijn kindertijd zie ik hoe belangrijk bezoekwerk is. En dan het liefst met ‘een voertuig’. Wat vroeger met ons pap begon met het biggen halen is nu voor mij o.a. de gesprekskring Grond Van Leven.
