
Als werker in de basispastorale wijngaard is er altijd werk in overvloed en is geregeld tijd voor je eigen functioneren van overlevingsbelang (dat geldt net zo buiten de kerk: elke economische sector heeft zo zijn eigen uitdagingen voor allen die daarin werkzaam zijn). In mijn werk acht ik het als meest lastige om tegelijkertijd op meerdere werkveldborden te spelen, de eigen roeping en dan ook nog je privéleven serieus te nemen. Dagelijks zoveel verschillende mensen, betaalde en onbetaalde rollen, heel diverse verwachtingen en vaak de roep om duidelijke leiding. Hoe kan dat ooit goed gaan? En wat is een goede weg?
Lees verder