Geloven blijft abstract en op afstand als je de persoonlijke noot geen ruimte geeft. Het is de kunst om elke voorbede zo te schrijven dat schrijver en bidder geraakt worden en God betrokken wordt.
Lees verder
Pinksteren, een feest dat voor de meeste mensen spreekt door de gift van extra vrije dagen, is een extra aansporing om jouw gaven voor te leven. Een voorbede aan het begin van het Pinksterweekend.
Lees verder
Zoveel in onze wereld is erg ingewikkeld, soms niet oplosbaar, krijgt te weinig ruimte of vraagt veel meer dan plaatselijk voorhanden is… Dus blijft heel veel gaan zoals het altijd gaat, met een ongemakkelijke realiteit als gevolg. Daarom bidden we in kerken een voorbede. Een gebed om ‘menselijke drama’s’ neer te leggen bij de Schepper van alle leven. De voorbede biedt een soort van ordening in een vaak ongrijpbare wereld. Voor al die mensen die werken en leven op, met of van de vruchten van het platteland.
Lees verder
Leven we in beangstigende tijden? Misschien. Onzeker zijn ze zeker voor velen. Wat ik dan vooral doe: mijn oog regelmatig richten op alles waar ik blij van word en voeding uit haal. Want veel van de onrust die via social media de wereld in wordt geslingerd is een onrust waar ik direct niet veel mee kan. Een andere onruststoker die op mijn bordje ligt: de groeiende kloof tussen ‘betrokkenen’ en ‘niet-betrokkenen’ in de wereld van kerk en geloof.
Lees verder
Zomervakantie in eigen land: wij bezochten dit jaar maar liefst drie Werelderfgoederen. Eentje wil ik er graag uitlichten: de Kolonie van Weldadigheid in Frederiksoord.
Lees verder
vroedman 