Leven we in beangstigende tijden? Misschien. Onzeker zijn ze zeker voor velen. Wat ik dan vooral doe: mijn oog regelmatig richten op alles waar ik blij van word en voeding uit haal. Want veel van de onrust die via social media de wereld in wordt geslingerd is een onrust waar ik direct niet veel mee kan. Een andere onruststoker die op mijn bordje ligt: de groeiende kloof tussen ‘betrokkenen’ en ‘niet-betrokkenen’ in de wereld van kerk en geloof.
Lees verder
Zomervakantie in eigen land: wij bezochten dit jaar maar liefst drie Werelderfgoederen. Eentje wil ik er graag uitlichten: de Kolonie van Weldadigheid in Frederiksoord.
Lees verder
Vele leerscholen heb ik mogen proeven. En allen zijn ze me even lief. Toch is er eentje die eruit springt. Vanwege het ‘gegeven moment’ dat ik onmiddellijk herkende als aanlokkelijk. Ik gaf me er toen aan over en diep deze route nog elke dag uit…
Een echt geschenk.
Lees verder
Voor elke pastor behoort het tot de kern van het werk om de verhalen van mensen te horen – en deze vervolgens in gesprek te brengen met het overgeleverde verhaal van God. Voor mij geldt daarbij: ik wil niet alleen de verhalen horen van hen waarmee ik vanzelf in aanraking kom – de vaste vrijwilligers en de trouwe kerkgangers, ik wil ook de verhalen horen van hen die ik nooit zie, vaak net zo betrokken, maar zelf merken dat deze betrokkenheid niet zomaar meer past bij de door mij en collega’s aangereikte vorm en inhoud van kerk-zijn. Onderstaand een van de verhalen die ik onlangs hoorde: over windmolens gesproken…
Lees verder
Eind 2019 schreef ik het laatst over ‘Hoe is het met… Nieuw Kerkzijn Platteland’.
Dit kleinschalige maar landelijke studietraject voor (kerkelijk) werkers op het platteland is daarna doorgegaan als informele intervisiegroep. De laatste bijeenkomst was gisteravond, digitaal.
vroedman 