Ruim anderhalf jaar geleden overleed ons pap. Vorig jaar werd gaandeweg duidelijk dat ons mam niet meer naar huis kan komen en de jaren die voor haar liggen mag verblijven in een woon- zorgcentrum. ‘Dat zijn best veel veranderingen in korte tijd’, bedenk ik als enig kind, die vele jaren met hen leefde en werkte… Een blogserie over levenslessen van vroeger voor NU (3).
Onderstaand de overweging die ik schreef bij gelegenheid van de jaarlijkse ontmoetingsviering van de commissie Landbouw en Samenleving van de ZLTO in het Rijk van Nijmegen. Deze activiteit tussen Kerst en Oud en Nieuw ging eind 2020 niet door. Ik geef ze mijn lezers mee als Nieuwjaarsboodschap.
Zoals zoveel dit jaar niet doorgaat, zo gaat ook de jaarlijkse ontmoetingsviering van de commissie Landbouw en Samenleving van de ZLTO in het Rijk van Nijmegen helaas niet door. Onderstaand het Kerstverhaal dat ik voor deze gelegenheid had opgeschreven…
Vorig jaar overleed ons pap. Dit jaar werd gaandeweg duidelijk dat ons mam niet meer naar huis kan komen en de jaren die voor haar liggen mag verblijven in een woon- zorgcentrum. ‘Dat zijn best veel veranderingen in korte tijd’, bedenk ik als enig kind, die vele jaren met hen leefde en werkte… Een blogserie over levenslessen van vroeger voor NU (2).
Soms herneem ik werken uit het verleden. Om mezelf scherp te houden. De huidige coronacrisis bijvoorbeeld heeft het afgelopen jaar vooral het accent gelegd op het alarmerende karakter – om ervoor te zorgen dat maatregelen worden opgevolgd. Veel minder nadruk lag er op het palet aan kansen om ‘onze economie’ te ontdoen van ‘weeffouten’ (alsof je daarmee geen mensen kunt motiveren). Het allerbelangrijkste in elke crisis lijkt mij de nadruk op kansen. En al helemaal op het platteland.
