Begin juli zou de oogstdankviering in het Rijk van Nijmegen gehouden worden. Een regio die altijd als een van de eersten de vruchten van weer een jaar menselijke economische arbeid op het land en in de stal voor God brengt – maar tussen voornemen en uitvoering zorgde het coronavirus ervoor dat ook dit evenement dit jaar niet kon doorgaan.
Voor deze gelegenheid kwam het organiserende team samen op het boerenerf van een van de leden en sprak ik onderstaande woorden uit…
Dankpsalm 73 kent de klassieke opbouw van de wijsheidspsalm: concrete uitingen vanuit je persoonlijk geleefde leven – uitspraken over je tegenstanders of ongemak – voor God brengen.
Dit jaar geen oogstdankviering in mijn werkgebied. Zoals zoveel nu anders is geworden door de coronacrisis. Bij deze gelegenheid enkele inzichten die ik in mijn leven heb geoogst en boeren (en andere geïnteresseerden) graag mee wil geven…
Emoties zijn evident in het boek Psalmen. Vanuit psalm 71 leg ik een bruggetje met het vermogen om emoties te kunnen communiceren. Met name door mijn gerichtheid met boerenpastoraat zie ik in de praktijk veel onvermogen om te kunnen communiceren op emotioneel niveau.
