Soms herneem ik werken uit het verleden. Om mezelf scherp te houden. De huidige coronacrisis bijvoorbeeld heeft het afgelopen jaar vooral het accent gelegd op het alarmerende karakter – om ervoor te zorgen dat maatregelen worden opgevolgd. Veel minder nadruk lag er op het palet aan kansen om ‘onze economie’ te ontdoen van ‘weeffouten’ (alsof je daarmee geen mensen kunt motiveren). Het allerbelangrijkste in elke crisis lijkt mij de nadruk op kansen. En al helemaal op het platteland.
Gods geboden onderhouden is niet veel anders dan orde aanbrengen in de chaos van de wereld waarin we leven.
Psalm 78. En Tien Geboden om die opdracht in de Advent waar te kunnen maken…
Niet altijd zo zichtbaar: de godslamp die in elk kerkgebouw (in principe) altijd brandt…
‘Nood leert bidden’ zei ons mam vroeger vaak in ons gezin. Maar dat vooronderstelt wel dat je weet wat bidden is én dat je het vermogen hebt om bidden als een richtinggevende levenskracht te zien en te doen. Zonder ophouden. Zelfs als jouw gebed nooit verhoord wordt. Psalm 77.
