Het schilderij van ons pap op de rouwkaart is zijn werk uit 2006 dat hij in 2011 opnieuw op de schildersezel onder handen neemt. Hij was er niet tevreden over. Hij zou het nooit meer voltooien. Het herseninfarct van ons mam komt tussenbeide. Een onvoltooid – voltooid heden.
Voor wie het gemist heeft (of na wil lezen): bijgevoegd de woorden die ik uitsprak tijdens de uitvaart van mijn vader.
Het agrarische beeld van de oogstmaand is ook van toepassing op mijn huidige werkfase: ik merk dat ik als vijftiger in de oogsttijd zit. Voldoende basisvertrouwen, genoeg ervaring om te kunnen doen wat gedaan moet worden en voldoende eigen ruimte om al datgene dat aan mij wordt toevertrouwd verder te brengen.
In de voorbereiding op de oogstdankviering schreef ik onderstaande overdenking, die we in de viering uiteindelijk niet hebben gebruikt…
Afgelopen zondag zou ik onderstaande woorden uitspreken tijdens de jaarlijks oogstdankviering van ZLTO afdeling Rijk van Nijmegen in Beuningen. Dat kon niet doorgaan door het overlijden van ons pap. Maar door de fijne samenwerking met alle direct betrokkenen en een bereidwillige collega in de oecumene konden onderstaande woorden alsnog klinken…
De afgelopen weken schreef ik diverse teksten over het naderende levenseinde van mijn vader. Gisteren namen we in Neerkant afscheid van hem. Van onderstaand gedicht werd de laatste strofe gebruikt voor de rouwkaart en het bidprentje. Hierbij het hele werk.
