1 september was het Wereldgebedsdag voor de schepping – in 2015 ingesteld door paus Franciscus. Het vraagt moed om de wereld als schepping te zien en van daaruit te leven. Wie die moed toont krijgt er veel voor terug.
Leven vanuit de scheppingsgedachte is van een heel andere orde dan de meer op profit gebaseerde stijl van werken en leven. Dit jaar schreef ik onderstaand gedicht.
Boeren die theologie gaan studeren. Ze zijn er. Het is een kleine groep met een specifieke interesse, waarvoor niet zomaar de aandacht is die ze verdient. Ik vermoed dat ik de meesten de afgelopen jaren wel heb gesproken. Een korte verkenning van wat deze gemêleerde groep beweegt…
In tijden van corona, een ervaring die spontaan boven komt vanuit mijn agrarische verleden…
Begin dit jaar was ik bij de boekpresentatie van ‘De tijd kantelt – voor wie erin gelooft’ in Silvolde. Als laatste blogbericht van 2018 herhaal ik dit bericht. Omdat het zo fundamenteel is voor wie ik ben en wat ik doe.
Ik sta ervan te kijken. Elke dag weer. Echt waar. Wat vrijwilligers in geloofsgemeenschappen doen. Omdat ze staan voor hun zaak. En gewoon hun taak uitvoeren. Ode aan de vrijwilligers!
