Afgelopen zondag zou ik onderstaande woorden uitspreken tijdens de jaarlijks oogstdankviering van ZLTO afdeling Rijk van Nijmegen in Beuningen. Dat kon niet doorgaan door het overlijden van ons pap. Maar door de fijne samenwerking met alle direct betrokkenen en een bereidwillige collega in de oecumene konden onderstaande woorden alsnog klinken…
Er is in ons land al jaren veel te doen over de intensieve veehouderij. Vooral op de droge zandgronden waar ik ben opgegroeid. Een korte historische beschouwing vanuit mijn eigen blikveld.
Het bezoeken van hen die niet zo gemakkelijk van het erf af komen is soms het beste dat je ooit in je leven hebt gedaan.
Nu het carnaval losbarst en de feestvierders de teugels laten vieren, schrijf ik een stukje over de kracht van mijn werk. Oftewel: wat er gebeuren kan, juist als je de teugels – regels – laat vieren…
Soms lijkt het erop alsof alle redelijkheid uit onze wereld is verdreven. Geschokt lees ik de laatste tijd berichten over stalinbraken, waarbij extreme groeperingen zogenaamde misstanden fotograferen en filmen met geen andere bedoeling dan de veehouderij in een kwaad daglicht plaatsen.
