Begin juli zou de oogstdankviering in het Rijk van Nijmegen gehouden worden. Een regio die altijd als een van de eersten de vruchten van weer een jaar menselijke economische arbeid op het land en in de stal voor God brengt – maar tussen voornemen en uitvoering zorgde het coronavirus ervoor dat ook dit evenement dit jaar niet kon doorgaan.
Voor deze gelegenheid kwam het organiserende team samen op het boerenerf van een van de leden en sprak ik onderstaande woorden uit…
Dit jaar geen oogstdankviering in mijn werkgebied. Zoals zoveel nu anders is geworden door de coronacrisis. Bij deze gelegenheid enkele inzichten die ik in mijn leven heb geoogst en boeren (en andere geïnteresseerden) graag mee wil geven…
In tijden van corona, een ervaring die spontaan boven komt vanuit mijn agrarische verleden…
In de voorbereiding op de oogstdankviering schreef ik onderstaande overdenking, die we in de viering uiteindelijk niet hebben gebruikt…
Afgelopen zondag zou ik onderstaande woorden uitspreken tijdens de jaarlijks oogstdankviering van ZLTO afdeling Rijk van Nijmegen in Beuningen. Dat kon niet doorgaan door het overlijden van ons pap. Maar door de fijne samenwerking met alle direct betrokkenen en een bereidwillige collega in de oecumene konden onderstaande woorden alsnog klinken…
