In twee blogberichten ga ik in op een oudtestamentische lezing die via het reguliere lezingenrooster nooit aan bod komt: 1 Koningen 21, 1 – 16. Het drama van de wijngaard van Nabot. Een verhaal over een boer… Vorige keer schreef ik deze beschouwing. Dit keer een beschouwing die naadloos past bij de actuele stikstofdiscussie…
In twee blogberichten ga ik in op een oudtestamentische lezing die via het reguliere lezingenrooster nooit aan bod komt: 1 Koningen 21, 1 – 16. Het drama van de wijngaard van Nabot. Een verhaal over een boer…
In een tijd waarin zakelijke belangen (in de landbouw) alle aandacht trekken vergeten we gemakkelijk dat het leven zo niet bedoeld is… Hoe uit deze situatie te geraken? Waar liggen kansen?
Het schilderij van ons pap op de rouwkaart is zijn werk uit 2006 dat hij in 2011 opnieuw op de schildersezel onder handen neemt. Hij was er niet tevreden over. Hij zou het nooit meer voltooien. Het herseninfarct van ons mam komt tussenbeide. Een onvoltooid – voltooid heden.
Voor wie het gemist heeft (of na wil lezen): bijgevoegd de woorden die ik uitsprak tijdens de uitvaart van mijn vader.
Het agrarische beeld van de oogstmaand is ook van toepassing op mijn huidige werkfase: ik merk dat ik als vijftiger in de oogsttijd zit. Voldoende basisvertrouwen, genoeg ervaring om te kunnen doen wat gedaan moet worden en voldoende eigen ruimte om al datgene dat aan mij wordt toevertrouwd verder te brengen.
