Soms herneem ik werken uit het verleden. Om mezelf scherp te houden. De huidige coronacrisis bijvoorbeeld heeft het afgelopen jaar vooral het accent gelegd op het alarmerende karakter – om ervoor te zorgen dat maatregelen worden opgevolgd. Veel minder nadruk lag er op het palet aan kansen om ‘onze economie’ te ontdoen van ‘weeffouten’ (alsof je daarmee geen mensen kunt motiveren). Het allerbelangrijkste in elke crisis lijkt mij de nadruk op kansen. En al helemaal op het platteland.
Van de vier Bijbelse opdrachten voor alle mensen van goede wil is er eentje waar altijd veel discussie over is: gemeenschapsopbouw.
De coronacrisis roept vragen op die ook in de economische crisis van 2008 opkwamen: kunnen we na de crisis weer gewoon verder met ons gewone leven? Het antwoord dat je krijgt hangt af van welke focus (welk vakgebied) je hanteert, welke organisatie je spreekt en dan nog maakt de persoon soms een wereld van verschil… Onderstaand antwoorden die ik eerder heb gegeven en waar ik nog steeds achter sta…
Geen gewone Pasen maar wel Pasen. Natuurlijk. Een nieuwe dag na de donkere nacht. Voorjaar. Groeizame luchten. Verlangen naar. Denken aan de tijd dat het leven zwaar viel, maar nu niet meer omdat gezien wordt dat niet het donker en de pijn maar leven in het licht het laatste woord heeft… Welkom Mr. Blue sky.
