Vertrouwd en vreemd horen bij elkaar – oproep tot hoop

Een bijdrage vanuit wat ik in de praktijk teveel zie: praten over nieuwe wegen maar vertrouwde wegen blijven gaan. In geloof beamen we te leven vanuit de roeping van Abraham. Hij die gaat leven naar een belofte, van Godswege aangereikt. Een belofte die vraagt a) om je weg te gaan én een belofte die vraagt b) om het vreemde op te zoeken.

Lees verder

Overweging in de Paaswake

Overweging in Bergharen op deze bijzondere avond…

Lees verder

Een van de meest markante Bijbelverhalen: de roeping van Mozes bij het brandende braambos

Wat mij betreft stond het afgelopen weekend een van de meest markante Bijbellezingen centraal: Exodus 3, de roeping van Mozes bij het brandende braambos.

Lees verder

Welbevinden op de werkvloer: soms uit het oog, maar niet uit het hart…

De rijkdom van meerdere carrières is dat je in je leven door heel verschillende mensen wordt gevoed. In mijn geval geen vooropgezet plan, maar zo gegroeid. Het is onmogelijk om met iedereen een band te onderhouden. Met enkelen onderhoud ik een bijzondere band die vanop afstand in stand wordt gehouden…

Sommigen collega’s waarmee ik heb samengewerkt blijven me bij. Soms is er een tijdlang geen contact meer, totdat er ineens een aanleiding komt – waarbij de social media goede diensten bewijzen. Wat een zegen is dat toch, om te ervaren dat ‘een vonk’ voldoende is om ‘het vuur van weleer’ weer op te doen oplaaien. Echt, daar kan ik enorm van genieten. Dat na zoveel jaren van twee zijdes gevoeld wordt en ruimte gemaakt wordt, om het er weer eens over te hebben. Vanuit één van die contacten kwam onlangs een gesprek op gang, over de carrière die we met elkaar delen…

Druk

Ik zie tegenwoordig steeds scherper dat ons aller welbevinden op de werkvloer gemakkelijk tekort wordt gedaan. Doordat je jezelf niet de rust gunt die je nodig hebt (en daar dus niets over zegt, laat staan ernaar handelt) en door ongelukkige omstandigheden. Van beide oorzaken kun je zelfs levenslang slachtoffer worden. Uiteindelijk komt ‘overleven’ aan op voldoende zelfkennis en op het daarmee leren werken totdat je er alles hebt uitgehaald – nooit te vroeg stoppen, maar ook weer niet te laat. En natuurlijk heb je altijd lieve mensen in je omgeving nodig. 

Ik heb meerdere keren zelf meegemaakt hoe omstandigheden op de werkvloer je kunnen vermalen tot stukjes ‘zelf’ –  stukjes die afzonderlijk geen bestaansrecht hebben want pas aan elkaar gelegd, verworden tot een geheel mens met inhoud, doel en zin.

‘Af’ is het leven nooit, ‘mislukt’ evenmin. Dat geldt ook voor het werk waarin je gelukkig hoopt te worden, net als voor de gekoppelde financiële middelen om je leven mee te kunnen leven.

Inzichten

Vooral in mijn pastorale functies heb ik geleerd dat ‘het onaffe’ erom vraagt gezien te worden zoals het is, dat het onaffe niet meteen mooi wordt gemaakt, dat er stil gestaan wordt bij mislukking en tekort…

In mijn zakelijke functie heb ik geleerd dat alles een prijs heeft, dat ondernemers nodig zijn, dat concurrentie tot bepaalde hoogte goed is, dat je niet steeds alleen maar in oude bronnen kunt verblijven. Dat de traditie altijd weer bij de tijd gebracht mag worden.

Het blijft belangrijk om te streven naar verbetering en vooruitgang waarbij je je persoonlijk en met elkaar regelmatig afvraagt of je nog goed op koers zit…

Jack Steeghs

Leven uit de bron is geen mening

Geen vieringen dit weekend in veel kerken vanwege het wereldwijd om zich heen grijpende coronavirus. Onderstaand de overweging die ik twee keer zou houden. Meelezen in tijden dat het erom spant…

Lees verder