Tijdens de Vogelpest-crisis is er vanuit samenwerkende kerken een protocol gemaakt voor pastoraat bij agrarische rampen. Wat hebben we in huis bij mensenrampen? Kan kerk en geloof iets toevoegen aan deskundigheid in tijden dat het coronavirus wereldwijd slachtoffers maakt en een wereldwijde toekomst tot een onzekere bestemt? En wat is dan de aard van deze deskundigheid?
Afgelopen vrijdag was de jaarlijkse ontmoetingsviering van de ZLTO afdeling Nijmegen in De Woezik, Wijchen. Onderstaand de overweging die ik uitsprak namens de organiserende commissie Landbouw en Samenleving…
Naast meerdere gedeelde taken met collega’s ben ik als pastoraal werker in parochie De Twaalf Apostelen eerstaanspreekbare in Bergharen en Hernen-Leur. Voor mij is dit werk een betaalde baan en tegelijkertijd een voorrecht om mijn ervaring in werken, leven en geloven te mogen delen, met mensen en gemeenschappen die ik tot ruim een jaar geleden niet kende.
Een van de vele collega’s met wie ik ooit een intervisiecyclus deelde bracht destijds mijn levensverhaal in verbinding met de roeping van Samuel (1 Samuel 3, 1 – 10). Reden voor mij om nu – jaren later – aan de hand van dit Bijbelverhaal terug te blikken.
