Als werker in de basispastorale wijngaard is er altijd werk in overvloed en is geregeld tijd voor je eigen functioneren van overlevingsbelang (dat geldt net zo buiten de kerk: elke economische sector heeft zo zijn eigen uitdagingen voor allen die daarin werkzaam zijn). In mijn werk acht ik het als meest lastige om tegelijkertijd op meerdere werkveldborden te spelen, de eigen roeping en dan ook nog je privéleven serieus te nemen. Dagelijks zoveel verschillende mensen, betaalde en onbetaalde rollen, heel diverse verwachtingen en vaak de roep om duidelijke leiding. Hoe kan dat ooit goed gaan? En wat is een goede weg?

Plezier of voldoening in dat wat je in je leven beweegt wens ik iedereen toe. Het is belangrijk (allereerst naar jezelf toe) eerlijk te zijn hierover en niet een rol te spelen. Pastoraal werk heeft altijd het hele geleefde leven op het oog. Leiderschap mag in het zich wereldwijd uitstrekkende Rk instituut zijn voorgegeven door hiërarchisch gevormde idealen, in het alledaagse hebben we werkbare praktijken nodig. Zo ben ik gaandeweg mijn carrière steeds meer gaan geloven in gedragen leiderschap. Echt teamwerk vraagt erom dat vragen en talenten van teamgenoten serieus genomen worden. Echt teamwerk vraagt ook om een doorleefde roeping, afzonderlijk en met elkaar. In echt teamwerk doet niet elke collega ongeveer hetzelfde op ongeveer dezelfde manier. Echt teamwerk maakt evenmin een sterk onderscheid tussen gewijd en niet gewijd (uiteraard wel onderscheidend voor de in de RK geloofsbedding werkende collega’s), omdat echt teamwerk ook kijkt naar wat een ieder goed kan – en niet vergeet te kijken naar wat een ieder niet zo goed afgaat. Echt teamwerk is bemoeizuchtig en niet bang. Echt teamwerk houdt voortdurend het geheel in het oog en ziet dan dat de steeds grotere werkgebieden in de Nederlandse parochies een hele andere basispastorale praktijk vragen dan we lange tijd gewend waren. Nodig is minder voorgegeven service-instituut en meer inhoudelijke beweging van onderop. Ik ben hoopvol, omdat ik tussen de mensen een groot verlangen naar meerzinnigheid proef. Omdat uiteindelijk ieder mens leeft met verlangens en er zonder enige hoop geen leven mogelijk is. We kunnen niet zonder elkaar. Een bewezen geloofstraditie is een goede basis die ervoor zorgt dat we het wiel niet opnieuw hoeven uit te vinden. Als we dat erkennen is het voldoende om in gesprek te geraken, over de betekenis van beproefde sacramenten zoals de doop. Voor jou en voor elkaar. En dan niet te snel moraliseren met woorden die spreken ‘hoe het hoort’. Luisteren en nieuwsgierig worden naar wat je de ander hoort zeggen en in alle eerlijkheid vragen waar het gehoorde vandaan komt, hoe dat dan voor jou is in de praktijk. Niet om eenduidigheid dicht te smeren maar om de meerzinnigheid die mensen samen rijk maakt recht te doen.

(Foto: de groene wijngaard, van Gogh – visual hunt, f_snarfel)

Jack Steeghs