Eigenlijk weten we het wel. Als we onszelf de tijd gunnen. Om te luisteren naar ons hart, om te zien wat er in ons leven speelt, om te handelen naar het vermogen dat ons op enig moment gegeven is. Eigenlijk. Zo’n mooi woord uit de spreektaal waar ik opgroeide, het past prachtig bij psalm 64.
Als je niet hongert en dorst naar het goede, naar het leven zoals dat bedoeld is, dan wordt het niks. Zo is het op school, in de carrières van mensen, in de privésfeer. En zo is het ook met geloven. Je moet het wel écht willen. Neutraal leven is geen leven. Neutraal geloven is geen geloven. Psalm 63.
Gekoesterde verwachtingen voeden de wijze waarop je je leven leidt. Gelovigen leggen de oorsprong van die levenshouding bij God. Psalm 62.
Een prachtige, kernachtige Psalm deze keer. Psalm 61. Ik blijf in deze bijdrage stilstaan bij vers drie: ‘Ik roep U van de rand van de aarde.’ In de meeste vertalingen staat niet ‘rand van de aarde’ (Willibrordvertaling) maar ‘einde van de aarde’.
In psalm 60 worden instrumenten genoemd ten teken van de aankomende heerschappij van koning David. Instrumenten die verdelen en heersen. Maar ze geven ook orde en gezag.
