God heeft zich in de Bijbel kenbaar gemaakt aan mensen. Aanspreekbaar, aanroepbaar voor al diegenen die daarvoor open staan. God maakte zich aan Mozes bekend met ‘Ik zal er zijn’ (Exodus 3). Daarmee heeft God een identiteit die mensen aanzet tot leven in vrijheid. Psalm 54.
Zijn mensen vanuit zichzelf zo compleet, zó goed, dat ze uiteindelijk een volwaardig leven kunnen leiden? Eventueel met kennisvermeerdering door en hulp van elkaar? Wees eens eerlijk: daar kun je toch moeilijk ‘nee’ op zeggen?
In de overgangsperiode tussen de tijd van de rechters en de eerste koning (Saul), zijn er verschillende fases waarin Gods Volk worstelt met leiding en geleid worden. Maar ook daarna. Leiding, door wie? En waarop gericht? In Psalm 52 een lied over kwaadspreken in relatie tot spreken vanuit de liefde van God.
Psalm 50. Over het erkennen van wie je bent, in relatie tot andere mensen en tot God. Levenslessen die tijd vragen. Ik schreef hier al eens eerder over.
