Ik ben niet opgegroeid met het lezen van psalmen en pas met de theologiestudie in aanraking gekomen met de rijkdom van deze uit het leven gegrepen geloofsteksten. Door mijn gereformeerde schoonfamilie weet ik dat deze ultrakorte psalm altijd werd gebeden in de oogsttijd als Hooipsalm 117. Het is bijna de tweede zondag van de Advent.

Psalm 117

Looft de Here, alle gij volken, prijst Hem, alle gij natiën; want zijn goedertierenheid is machtig over ons, en des Heren trouw is tot in eeuwigheid. Halleluja.

In de NBG ’51 vertaling dit keer. En daarmee komt een in onbruik geraakt maar prachtig Bijbels woord door, dat eveneens voorkomt in de klassieke Statenvertaling van 1637: goedertierenheid. In andere vertalingen vaak vertaald met ‘overweldigende’ – ‘overstelpende liefde’ en een ‘tot ver boven ons uitreikende liefde’. Ik vind het prachtig. Zeker in een korte psalm als 117. In één woord bidden waar geloven om draait: zelfs in de drukte van het alledaagse rekenschap geven van die overweldigende en eeuwigdurende liefde van de allerhoogste… die reeds gaande en aanstaande is.

(foto: pixabay)

Jack Steeghs