Komend weekend het tweede weekend van de Vastentijd. Enkele woorden van overwegen voor op onze gedeelde levensweg…

Vasten gaat terug op het leven dat je van je ouders geschonken hebt gekregen. En vanaf het moment dat je er bent zijn er al snel de nodige uitdagingen op je afgekomen. Je hebt zelf keuzes gemaakt, andere zaken zijn je aangereikt of zijn je overkomen. Waarschijnlijk hebben de meeste ervaringen goed uitgepakt, maar je bent ongetwijfeld ooit op hindernissen gestoten: op een uitdaging waarvan je toen nog niet wist hoe je die het beste kon aangaan. Vooral uitdagingen die over jouw persoonlijke grenzen heen reiken zijn altijd waardevolle leermomenten. Uit mijn vroegste herinneringen: ik weet nog goed hoe ik als driejarige leerde fietsen… Met één been staand op het muurtje van de gemetselde koelbak (voor melkkruiken) proberen op die veel te grote fiets te klimmen. Dat lukte niet meteen de eerste keer, want ik kukelde direct met fiets en al in de koelbak… Om nooit te vergeten.

Met de stappen die je als mens in de Vastentijd bewust zet, bereid je je gericht voor op het belangrijkste christelijke feest: Pasen. Als het in de laatste dagen van de Goede Week geleidelijk aan Pasen wordt – met het lijden, sterven en verheven worden van Jezus wordt alle eindigheid op een levensvormende manier getransformeerd, voor een ieder die zich hiervoor openen kan. Pasen is waardevol voor alle mensen die nu mee willen doen. Waarom? Om niet in je eentje het leven aan te hoeven kunnen. Om geen al te gemakkelijke speelbal te worden van de tijdgeest waarin we leven. Wie dit besef persoonlijk weet te verwerken wordt niet gespaard van verdriet maar hoeft er niet aan onderdoor te gaan. Daar gaat het in geloof om.

Een tweede moment waarin het voor mij duidelijk werd dat leven veel meer is dan opgroeien, vrienden maken, fouten maken en succesvol zijn: net 18 jaar werd ik ’s nacht in ademnood wakker. Ik dacht dat ik stikte en kan me niet meer herinneren hoe de hulp op gang is gekomen. Ik herinner me nu nog de akeligheid van het nauwelijks kunnen ademen. Minutenlang zag ik mijn hele leven piepend aan me voorbijtrekken… Ik voelde de dood en dacht echt het laatste uur in te zijn gegaan (later bleek genoemde ademnood een heftige allergische reactie ten gevolge van jarenlang meeroken). Waar het hier om gaat: anders dan de nodige propaganda die je in reclame-uitingen vindt heeft geen mens het leven geheel in eigen hand. Je kunt je leven niet maken! Tot leven word je geroepen, aangezet en uitgedaagd. Het is een grote kunst om die uitdaging zo persoonlijk en bewust mogelijk aan te gaan. Regelmatig rust inbouwen, je terugtrekken en stil worden, je afvragen wie je ten diepste bent. Het is een grote levenskunst om voortdurend genoeg moed te vinden: leren beseffen wanneer je bijvoorbeeld jaloers bent, bang of verslaafd aan wat dan ook… Hoe beter je vrij kunt zijn zoals je karakter is, des te meer zul je genieten van iedere geschonken dag. En allen die op je pad komen delen in die vreugde.

(Bron: Mattheus 6)

(Foto: visual hunt, the truth willsethyoufree)

Jack Steeghs