Het is Goede Vrijdag. In de serie psalmen breng ik vandaag bedevaartspsalm 121 aan de orde. Het is het ontzag en de eerbied voor het ongelofelijke dat me nu treft. Een opmaat naar Pasen.

Psalm 121. Een bedevaartslied. Ik sla mijn ogen op naar de bergen: van welke berg komt mijn hulp? Van de HEER komt mijn hulp, die hemel en aarde gemaakt heeft. Struikelen laat Hij je niet; sluimeren doet je wachter niet. Nee, Hij die waakt over Israël slaapt niet en sluimert niet. De HEER is je wachter, de HEER, de schaduw aan je rechterzij. Overdag zal de zon je niet steken en ‘s nachts de maan niet. De HEER waakt tegen alle kwaad, Hij zal over je waken. De HEER waakt over je gaan en je komen, van nu tot in eeuwigheid.

In oktober 2014 begonnen met psalm 1 en nu aanbeland bij 121 heb ik sindsdien iedere maand een psalm aan de orde gebracht en actueel gemaakt zoals het mij binnenviel. Psalm 121 is geen Goede Vrijdagpsalm maar laat wel degelijk iets zien waar de moed vandaan komt die Jezus gehad moet hebben om deze aardedonkere dag te kunnen doorstaan. Ik heb tot dusverre niet veel gereisd in mijn leven. De ene keer dat ik echt middenin de bergen was is van recente datum en vergeet ik niet snel: het is onvoorstelbaar hoe groots God moet zijn als het goddelijk mysterie in de Schrift wordt vergeleken met een voor mensen ontzagwekkend hoge berg. Het is dan ook niet vreemd dat avonturiers met middelen zich wagen aan een kolossale berg als de Mount Everest. Het avontuur blijft velen trekken. Tremendum et fascinans, het huiveringwekkend aantrekkende en tegelijkertijd afstotende. Zo spectaculair zal ik het nooit meemaken, laat mij maar met beide benen op de grond, maar uitzichten zoals op de foto blijven mij bij. Vandaag is zo’n dag dat het vreeswekkende en onvermijdelijk goede samen komen. Deze dag mag niet weggeschreven worden. Het is nog geen Paasnacht. Vandaag zal de doornenkroon niet steken op een wijze dat Jezus eraan onderdoor gaat. Vandaag zal God over jou blijven waken, ook als je je leven uiteindelijk als mens van vlees en bloed moet laten. Deze situatie van leven kan niet het einde zijn. Het ongelofelijke vergezicht is het mysterie dat als een berg hoog blijft lonken.   

(Bij de foto: Bartholomäberg, Oostenrijk)

Jack Steeghs