Het ontvangen van het leven zoals het zich voor je neus aandient is een grote opgave geworden voor velen. We zijn tegenwoordig zo gewend geraakt aan zoveel mogelijk naar onze hand te zetten, dat we de kracht van het ontvangen lijken te verleren. Psalm 128.

Psalm 128, Een bedevaartslied. Gelukkig de man die ontzag kent voor de HEER, en de wegen van de HEER bewandelt. Van de vruchten van je arbeid zul je leven, je zult gelukkig zijn en het zal goed met je gaan. Je vrouw is een vruchtbare wingerd die bloeit binnen in je huis; je kinderen staan rond de tafel geschaard als jonge olijfbomen. Ja, die zegen is voor de man die ontzag kent voor de HEER. Ontvang vanuit Sion de zegen van de HEER; verheug je bij het zien van Jeruzalems geluk, alle dagen van je leven. En zelfs de kinderen van je kinderen zul je nog zien. Vrede over Israël.

Teksten zoals psalm 128 zal ik niet gauw lezen als een soort van restauratie van oude tijden. Wie deze psalm leest kan er ideaalbeelden in lezen van een bepaalde man/vrouwverhouding en van het gezin. Zo ook kan er een politieke kleur uitgehaald worden en een standpunt inzake conflicten in het heilige land. Ik volg geen van deze sporen en probeer me in te leven welke mensbeelden hieruit spreken voor mensen in ons land in onze tijd. Het gaat erom dat een ieder zich gehoord kan voelen. En dan begin ik met het vertalen van ‘man/vrouw’ in ‘mens’. De vrouw als vruchtbare wingerd kun je verstaan als een rijke kinderschare maar kan ook gezien worden als een leven waarin persoonlijk gevormde talenten tot wasdom komen – en dan kan van alles langs komen. Je kunt het ontvangen van kinderen verstaan als nageslacht maar ook als vruchten van de goede werken die je doet. Wie zo in de Schrift woont snapt dat het hier gaat om het ontvangen van het leven zoals het zich aandient. Het is de kunst om daarin je voldoening te vinden. Dan leven we werkelijk in vrede. Hier en nu, tot in de verste uithoeken van onze ene aarde, tot aan het einde der tijden.

(Foto: pixabay)

Jack Steeghs