Willibrord. Letterlijk een heilige die vanzelfsprekend op mijn levensweg kwam, want patroonheilige van de basisschool en parochiekerk waar ik het levenslicht zag en opgroeide…

Willibrord is voor mij vertrouwdheid en tegelijkertijd de belangrijkste brénger van het christelijk geloof in de lage landen. Waardoor ik en generaties voor en na mij niet verloren rond hoeven te lopen.

Zoals alle heiligen helpt Willibrord als vroegere medemens van vlees en bloed het alomtegenwoordige mysterie dat de christelijke levensbeschouwing is méér voor waar aan te kunnen nemen.
Maar zoals een vrome gelovige allerlei patroonheiligen kan aanbidden ben ik nooit geweest. Toch liet het me niet onberoerd toen ik in mijn tweede carrière, in diverse rollen in het aartsbisdom Utrecht, weer met Willibrord in aanraking kwam. Gerichte marketing heeft daarbij geholpen…

Eind jaren negentig van de vorige eeuw voerde het aartsbisdom een nieuwe huisstijl in. Visitekaartjes, relatiegeschenken, pastorale brieven van de kardinaal en wat al niet meer eindigden steevast met een van de weinige geautoriseerde woorden in de originele transcriptie die van Willibrord bewaard zijn gebleven. Indruk-wekkend:

In Dei nomine feliciter (‘word in Gods naam gelukkig’)

Jack Steeghs