Onderstaande gedachte vertel ik vandaag op de jaarlijkse bijeenkomst voor ouderen van BHL-senior in Hernen. Over ouder worden in deze tijd gesproken, vanuit het perspectief van het naderende Kerstfeest…

Toon Hermans zei ooit: ‘Om het licht te kunnen zien moet je weten wat het duister is’. Het mooie aan ouder worden is dat je niet alleen weet hebt van het heden, maar dat je daarnaast levenservaring hebt. Als mens met ervaring kún je deze tijd waarderen tegen het licht van vroeger – en, als de levensbalans goed is, heb je van daaruit voldoende hoop op leven voor straks. Voor jezelf en je medemensen. Maar niet elke oudere kan met overtuiging zeggen dat het leven ‘goed’ is. Het leven kan soms in één rauwe gebeurtenis jouw toekomst verstoren of misschien zelfs weghalen… Het leven kan aardedonker zijn. En wat doe je dan? Hoe eerbiedig je het licht in je leven als de donkerte je helemaal in zich op lijkt te nemen?

Alle ouderen, in het bijzonder zij die worstelen met deze tijd, wens ik het licht van Kerstmis toe. Die wens ik de ster toe, die de weg wijst naar de stal. Die ster die staat voor perspectief, toekomst, hoop op nieuw leven! De ouderen die nog vol reislust zitten wens ik ook de rol toe die de wijzen uit het Oosten vervullen. Verderbrengers van nieuw leven, naar oorden die geen weet hebben van dat kind in die stal. We kunnen het door God aangereikte kind niet missen. Leven om uit te leven, leven om voor te leven, leven om mee te leven, leven om je aan toe te vertrouwen. Een belangrijk begrip in alle leven is: Trouw. Trouw aan wie jij geworden bent, trouw aan de mensen die op je pad zijn gekomen. Trouw aan het verbond dat God met mensen en met al wat op aarde leeft heeft gesloten – inclusief die ene aarde. Aan die trouw geven de herders op het veld gehoor. Omdat het leven erom vraagt gehoed te worden. Verzorgd. Het leven zoekt altijd het spoor dat uitzicht biedt op levensvatbaarheid. Wij zijn op zijn tijd allemaal onderweg, van het donker naar het licht. Omdat we zo geschapen zijn. Ouder worden in deze tijd vraagt daarom ook om het loslaten van wat niet meer voldoet. Loslaten van wat niet meer als licht kan worden herkend. Iedere generatie opnieuw vraagt om een herijking van die vertrouwde en blijde Kerstboodschap. Ouderen in deze tijd hebben zinnige dingen te vertellen en voor te leven: over geboren worden, opgroeien, bloeien en loslaten. We kunnen niet zonder ouderen die in deze tijd de moed hebben om in de donkerste dagen van het jaar te vertellen van het licht van vroeger en wat ze daarvan vandaag zo missen. Net zo wat ze vandaag, misschien op een andere manier, als licht herkennen. God weet zaaien we zo met elkaar hoop in onze gedeelde levens in deze tijd. Een tijd waarin het licht in duistere dagen vooral feestverlichting lijkt te zijn geworden. Maar het feest van Kerstmis is pas echt een feest als het licht de duisternis in onze harten heeft verdreven – al is het maar voor even. Dan kunnen we er weer tegen. Met een verlicht hart leven we meer vanuit de hoop op het kind dat met Kerstmis geboren wordt. Ieder jaar met Kerstmis oefenen we met elkaar in de kunst van het ouder worden in deze tijd.   

(Bron: Kerstevangelie volgens Lucas)

(Foto: visual hunt, Gerard Stolk)

Jack Steeghs