Met de boodschap die ik op nieuwjaarsdag in Hernen meegaf neem ik alle lezers mee 2025 in. De beste wensen en alle goeds!

Leven als een zegen onder de mensen… Op nieuwjaarsdag ga ik het met u hebben over een levenshouding waar velen naar reiken… maar op de een of andere manier niet zo aan toekomen. Het is de zorgzaamheid voor jezelf en voor elkaar die we misschien allemaal wensen… maar waarvan we ons vaak niet altijd realiseren dat deze niet vanzelf spreekt…

Het leven draait om het innerlijke leven dat zich door jouw gezichtsuitdrukking en houding aan medemensen laat zien. De geloofsboodschap die we hier met elkaar levend houden is geen marketingcampagne om de tijdgeest terug te draaien. Het katholieke geloof is vooral een levenshouding die wordt aangereikt als weg van leven. Een tijdloze boodschap. Niet de enige weg, wel een weg die de moeite waard is omdat ze elke samenleving recht doet en oog heeft voor hen die niet mee kunnen komen. Het katholieke geloof vraagt om een levenshouding die een ieder op persoonlijke wijze eigen kan maken, om er vervolgens mee te leven en werken. Wie dat doet… leeft als een zegen. Het is een mooie gedachte als wij vandaag op de eerste dag van het nieuwe jaar beseffen dat dit zegenrijke leven steeds opnieuw wordt aangereikt, steeds opnieuw ondergaan mag worden, steeds opnieuw doorgegeven mag worden. Omdat wij mensen zijn…

Is het misschien zo´n soort innerlijke overweging, die Maria heeft gehad, op het moment dat de herders de pasgeboren Jezus zagen en er onmiddellijk van gingen vertellen? Was het de eenvoud van de herders die de mensen liet verbazen, dat juist zij als eersten zagen dat de vredesvorst was geboren? God-met-ons door de ogen van hen die niet meetelden. Het kan bijna niet anders of moeder Maria bewaarde dit gebeuren in haar hart en dacht hierover na… Over God en de betekenis voor de mensenwereld, waar o zo vaak onvrede heerst, kwaadsprekerij, ontucht, onrecht en het heersen van de een over de ander. Zo’n mensenwereld kan nooit de bedoeling zijn, moet Maria gedacht hebben. Maar welke dan? En waarom koos God mij uit?

Maria is nog maar net van de beloofde zoon bevallen of ze weegt de vele gebeurtenissen, die zich in haar leven snel hebben opgevolgd, in haar hart. Op dat moment weet zij als geen ander dat de redding van de wereld niet van mensen afhankelijk is… en dat God altijd uit een geheel onverwachte hoek leven schenkt. Niet met slaande deuren ‘in de naam der wet’ of met de vlammende speech van een machtig president, niets van dit… God wordt mens als een pasgeboren mensenkind dat onder uiterst primitieve omstandigheden wordt geboren in een stal, omdat er nergens plaats is… Jezus komst wordt vervolgens gehéél aan de zorg van medemensen overgelaten. Zo kwetsbaar komt God in het leven van mensen. En wat betekent dat dan?

De triomftocht van deze Mensenzoon die door God gezonden wordt is van geboorte af aan héél anders dan we in onze mensenwereld kunnen voorstellen. ‘God draait alles om’, hoorde ik iemand ooit opmerken. En dat is zo. Een omkering van gebruikelijke samenlevingswaarden zoals we in meerdere parabels in de Schrift kunnen lezen. Je hoort als het ware al direct meeklinken: ‘de eersten zullen de laatsten zijn… en de laatsten de eersten’. Weer andere mensen voegen hier graag aan toe: ‘ja dat was vroeger, toen de mensen nog goedgelovig en naïef waren’…

Maar klopt het wel – dat mensen vroeger goedgeloviger waren en dat wij nu, als het ware, verstandiger zijn? Ja, ik weet dat de kerk niet bekend staat om met zijn tijd mee te gaan, dat ze worstelt met het bij de tijd brengen van het instituut en daarin regelmatig de plank mis slaat… maar inhoudelijk: ieder mens wéét toch uit eigen ervaring dat leven in een wereld waarin het recht van de sterkste zegeviert het sociale hart in elke samenleving wegsnijdt? Ieder mens wéét toch – mag ik hopen – dat… als we ophouden met opkomen voor minderheden… persoonlijke levens gaan verharden en mensen elkaars concurrent worden?… Totdat er een tijd aanbreekt dat iemand de moed opraapt – opstaat – en zich in Godsnaam geeft voor velen. Omdat iemand het moet doen. Omdat er zonder betrokkenheid… geen leven mogelijk is, geen mens het leven lang uit kan houden en de aarde tot een woestenij zal verworden… We kunnen eenvoudigweg niet zonder zegen.

Aan het eind van de evangelielezing krijgt Jezus zijn naam, door de engel aangereikt. Jezus is in die tijd een gebruikelijke Joodse naam en betekent: God redt. God redt, want Hij heeft zichzelf – als het ware – in de gedaante van een kwetsbare mensenbaby aan ons gegeven. Een leiderschap in dienstbaarheid voorgeleefd. Laten wij in navolging daarvan werken aan elkaars vertrouwen, dat de toekomst goed is. Ja, laten we daar het nieuwe jaar mee ingaan en proosten op een vredig en zegenrijk jaar voor u en de uwen, amen!

(Bronnen: Numeri 6, Lucas 2)

Jack Steeghs