Deze keer een blog over veranderingen in mijn werkweek: na bijna 7 ½ jaar Maas en Waal/Rijk van Nijmegen ben ik deze week als het ware 40km stroomafwaarts gevaren en van boord gegaan in de Bommelerwaard… om tewerkgesteld te worden in de parochie H. Franciscus Bommelerwaard.

Terug naar eind augustus. Voordat ik thuiskom een kaarsje aansteken op de voor mij zo vertrouwd geworden Kapelberg in Bergharen – ik zal er vast en zeker nog wel eens komen, alleen of met een groep. De laatste drie weken van augustus veel bezoekwerk. Gesprekken in vertrouwde omgeving. Zonder agenda herinneringen ophalen en toekomstverwachtingen delen. Heerlijk. Als je dat op een manier doet die past bij de volksaard en een zekere eerbied in zich draagt dan voed je met elkaar de hoop, die gaande houdt. Voorgangers blijven voorbijgangers, plaatselijke gemeenschappen blijven het plaatselijke dragen. Het is het wonderlijke samenspel tussen blijvend en voorbijgaand dat mensen persoonlijk en in de gemeenschap voedt. En laten we daarbij niet vergeten dat er nog een dimensie bijkomt: hoewel de blijvende inzet van ons allemaal er helemaal toe doet is het leven uiteindelijk niet van mensen afhankelijk. Meer dan de eigen wil is het voor gelovigen de Heilige Geest die stuurt en voedt. Dat geldt ook voor de wijze waarop deze laatste carrièrestap voor pensionering op mijn weg is gekomen. Daarover meer bij gelegenheid. Terug naar de Kapelberg. Tussen meerdere bezoeken in besluit ik nog een keer de kruisweg te lopen, als rustpunt tussen meerdere gesprekken in. Ik loop de berg op en zie een vrouw druk gebaren om hulp. Ze is samen met haar vader op de fiets. Dichterbij zie ik dat de man licht gewond is geraakt aan zijn rechterarm. Eerst denk ik dat er een huisarts nodig is. Dan blijkt dat het alleen maar om het afdekken van de bebloede arm gaat. Terug naar de auto, verbanddoos erbij en in korte tijd kunnen vader en dochter weer door. Dit kleine voorval onderweg voedt ons drieën met dankbaarheid. Een mooie bodem om op verder te gaan.

(Bij de foto: de kaarsenkapel op de Kapelberg)

Jack Steeghs