Als je niet hongert en dorst naar het goede, naar het leven zoals dat bedoeld is, dan wordt het niks. Zo is het op school, in de carrières van mensen, in de privésfeer. En zo is het ook met geloven. Je moet het wel écht willen. Neutraal leven is geen leven. Neutraal geloven is geen geloven. Psalm 63.

Psalm 63, 2
God, u bent mijn God, u zoek ik,
naar u smacht mijn ziel,
naar u hunkert mijn lichaam
in een dor en dorstig land, zonder water.

Het is maar weinig mensen gegeven om helemaal zelfstandig zin te maken en te houden in het leven. Om zichzelf als het ware steeds weer aan te vuren.

– Daarvoor zijn anderen nodig, en ook gebeurtenissen, een lied, een ervaring, een boek…
– Een atleet heeft een coach, een leerling heeft een leraar, een kind heeft een ouder, een zieke heeft een verzorger, een verslaafde heeft een buddy…

In mijn blog over Psalm 9 schreef ik al eens over het zoeken naar God als een weg naar waarheidsvinding. Een dragende bodem en prikkels zijn in ons leven broodnodig. Waar het een of ander ontbreekt spreekt de Schrift van ‘dor land, zonder water’. Land waar niets te verwachten valt, waar alle verlangen is weggeleefd, waar geen honger en dorst meer is omdat alle leven is heengegaan.

Daarom ook is het individualisme zonder corrigerende of prikkelende context zielloos, heilloos, gedoemd tot verval. En daarmee levenloos. Mensonwaardig.

(foto: visual hunt, foundry)

Jack Steeghs