Onder het oog van de goden een loflied zingen voor God. Oftewel, middenin de alledaagse veelstemmigheid in onze wereld vrijmoedig durven getuigen van eenheid… Psalm 138.

Psalm 138, 1: Ik wil U loven met heel mijn hart, voor U zingen onder het oog van de goden.

In ‘onder het oog van de goden’ lees ik een van de oudste filosofische thema’s: moeten we onze wereld zien als een eenheid (een God) of meer als een veelheid (veel goden)? Met de stem van het overgedragen geloof in mijn handen zou ik zeggen: er is eenheid te bespeuren, maar die laat zich pas kennen dwars door alle veelheid heen. Om deze eenheid te kunnen ‘zien’ is tijd voor jezelf onontbeerlijk. Tijd die je bewust neemt om je even terug te trekken uit het alledaagse met al zijn vreugdes, moeilijkheden, vragen en taken. Wie de moed heeft om deze stille tijd regelmatig te nemen, die wordt beloond met die ene stem die geen mond zal snoeren en die dwars door alle chaos heen iets van betekenis laat doorklinken. Al is het maar voor een moment.

(Bij de foto: op het NS station is de stempelmachine buiten dienst. Voor ieder mens is het goed om regelmatig zelf de keuze te maken: ik ben nu even buiten dienst).

Jack Steeghs