Verstoppen is in de schriftlezing vandaag niet mogelijk. Dan moet ik er maar aan geloven…
Met de lezing uit Lucas 9 en de H. Vincentius de Paul op de heiligenkalender wordt een voor mij inspirerende richting aangegeven (zie ook: blogbericht Geïnspireerd door Vincent en Ria).

Lucas 9,18-22
Toen Jezus eens alleen aan het bidden was
en zijn leerlingen bij Hem kwamen,
stelde Hij hun de vraag:
“Wie zeggen de mensen, dat Ik ben?”
Zij antwoordden:
“Johannes de Doper;
anderen zeggen: Elia;
en weer anderen: een van de oude profeten is opgestaan.”
Hierop zei Hij tot hen:
“Maar gij, wie zegt gij dat Ik ben?”
Nu antwoordde Petrus:
“De Gezalfde van God.”
Maar Hij verbood hun nadrukkelijk dit aan iemand te zeggen.
“De Mensenzoon
– zo sprak Hij –
moet veel lijden
en door de oudsten,
hogepriesters en schriftgeleerden verworpen worden,
maar na ter dood te zijn gebracht
zal Hij op de derde dag verrijzen.”

Na een eerste lezing blijf ik niet bij het slot hangen maar bij beide vragen: ‘wie zeggen de mensen dat Ik ben?’ en: ‘wie zegt gij dat Ik ben?’
Bij het zoeken naar antwoorden voel ik me vertrouwd bij het eerste antwoord vanuit het volk: Johannes de Doper, de Bijbelse wegwijzer naar het goede bij uitstek. Vanuit mijn afkomst, opvoeding en geleefde leven is Johannes een veilig figuur, ik hoef mezelf niet helemaal te laten zien…
De tweede vraag vind ik veel spannender. Nu komt het er op aan wat er van afkomst, opvoeding en geleefd leven terecht is gekomen. Ik, ben aan zet.

Als praktisch ingesteld man van het land denk ik vrij automatisch vanuit het handelen, vanuit daden. Aan de vruchten herkent men de boom, neergelegd in een volkse moraal: geen woorden maar daden. In de katholieke traditie hebben we niet voor niets een heiligenkalender. Mensen zoals jij en ik beantwoorden door daden in hun tijd de vraag: ‘Wie zegt gij dat Ik ben?’

Sprekende God,

op jouw voeten wandel ik.
Met jouw benen loop ik,
jouw lichaam draag ik.
Met jouw geest denk ik,
jouw stem spreekt door mij.
Schoonheid is voor mij
en schoonheid is achter mij.
Boven en onder mij
omringt me jouw schoonheid.
Ik ben er door omgeven,
ik ben er in ondergedompeld.

In mijn jeugd had ik haast,
nu wordt mijn gang rustiger
en op mijn oude dag
wacht een behoedzame opgang in jouw spoor.

Licht bewerkte versie naar Elizabeth Lee, Amerika (naar een Indiaans gebed)

Jack Steeghs