Vier oktober in het jaar dat de voorzienigheid paus Franciscus op de Stoel van Rome laat plaatsnemen. Franciscus van Assisi is een Heilige uit de middeleeuwen (1182-1228) die vandaag de dag bijna automatisch de harten van mensen in vuur en vlam zet. Is het niet door dierendag, dan is het wel door de ‘vredesboodschap’ of het ‘milieubewustzijn’ dat aan zijn naam kleeft, maar er is ook een hardere kant…

Uit de film ‘Brother Sun, Sister Moon’ (1972) van de Italiaanse regisseur Franco Zeffirelli komt het volgende lied:

Brother Sun, Sister Moon
Brother Sun and Sister Moon
I seldom see you seldom hear your tune
Preoccupied with selfish misery

Brother Wind and Sister Air
Open my eyes to visions pure and fair
That I may see the glory around me.

I am God’s creature, of Him I am part
I feel His love awakening my heart.

Brother Sun and Sister Moon
I now do see you, I can hear your tune
So much in love with all that I survey

(Donovan)

Enkele fragmenten uit de film:

Vanuit zo’n scène krijgt Franciscus een mierzoet imago. Daarom mag de scène van zijn ommekeer niet ontbreken:

Het beroemde Zonnelied, de lofzang op de schepping, schrijft Franciscus aan het eind van zijn leven (1224/1225):

Strofe 9:
Geloofd zijt Gij, mijn Heer, door zuster aarde,
onze moeder
die ons in leven houdt en leidt
en allerlei gewassen met kleurige bloemen
en kruiden voortbrengt.

Op deze wijze in-samenhang-leven te midden van al wat is, laat de Schepping als het ware tot in je diepste vezel doordringen. Niet voelen kan dan niet meer. En daarna: aan het werk in denken en doen, om iets van die droom in het heden waar te kunnen maken.

Niet alleen…
Niet fel strijdend…
Wel in samenspraak met anderen…
Wel vol overgave.

In dat laatste – overgave – is Franciscus voor mij een groot patroonheilige.

Vrede en alle goeds.

Jack Steeghs

Ps. Lees ook de blog van Elly Verrijt.