Mee-kijken, mee-doen en mee-delen zijn wederkerige mee(r)waarden op melkgeitenhouderij van der Schans in Hurwenen.

Met de boer aan de slag om landbouwplastic op te ruimen: modder eraf, uitspreiden en opvouwen; klaarmaken voor recycling. Een af en toe zwaar maar vooral vies klusje. Als we even bezig zijn komt een voorlichter op afspraak. De Boer: ‘Even dit klusje afmaken’. Er wordt rustig doorgewerkt, afgerond en gewacht. Als we klaar zijn gaat de boer met de voorlichter naar de keukentafel, ik raak op het erf in gesprek met de vaste medewerker. Over zijn vollere agenda – nu het tweede bedrijf in Kerkdriel in productie is genomen.

‘Vroeger had ik vooral ’s ochtends vaste werkzaamheden, nu liggen de dagelijkse werkzaamheden min en meer vast tot een uur of drie, vier in de namiddag. Maar dat geeft niet. Leuk en zelfstandig werk. Ik hoef niet voor elke klus de boer te vragen. Met hem houd ik een oogje in het zeil, zodat ook de Poolse gastarbeiders verder kunnen als de boer weg moet. Zij leveren prima werk maar zijn niet zomaar gewend om verantwoordelijkheid te nemen. Zij zijn hier vooral actief in de drieploegendienst – de klok rond melken. En er is ook een ploeg die speciaal komt voor het werpseizoen.
Het is hun cultuur niet om vanzelfsprekend initiatieven te nemen, maar ze krijgen ook niet echt de kans om zich af te stemmen op onze werkcultuur. De meesten werken een maand en gaan dan weer terug’.

Later zie ik voorlichter en boer weer naar buiten komen, ze lopen naar de sleufsilo’s toe. De voorlichter doet met zijn hand een greep in de maïskuil. Hij voelt, ruikt en bekijkt het uiteenvallende goedje aandachtig. Hij noemt enkele getallen die mij weinig zeggen maar de boer des te meer: een indicatie betreffende de voedingswaarde, het drogestofgehalte en het percentage ruwe celstof.

‘Een laboratorium is achteraf handig voor de bevestiging. In dit geval is het niet nodig. Dit is prima voer zoals de boer het hoopt te hebben’.

Als de voorlichter handen heeft geschud raak ik met de boer aan de praat over zijn boerderij als leerplek. Binnenkort komen twee nieuwe stagiaires: een is aardig bekend met geiten, een andere niet.

‘Als ik het voor het kiezen heb zie ik hier het liefst jongeren die nog niet vertrouwd zijn met melkgeiten. Omdat ik eerder gezien heb dat voorkennis afhoudt van het leerproces’.

Interessante gedachtegang. Stage is een leerproces. Doet mij denken aan het lerend netwerk Presentie met haar basis in het je als beoefenaar laten onderdompelen in de praktijk – in jargon: exposure. De boer bedoelt met zijn woorden hetzelfde. Om voldoende open te staan voor een nieuwe leerervaring is het nodig om je vrij te maken van alles wat jouw leerproces in de weg staat. En als je dan open staat? Voor het diaconale aandachtsveld heeft de Duitse theoloog Herbert Haslinger het over de moed die nodig is om werkelijk te ontmoeten. Hij pleit voor een beter verstaan van het beladen christelijke begrip ‘deemoed’ (Artikel Herbert Haslinger).

‘Tijd nemen voor het puur menselijke is altijd waardevol, omdat het opgewaardeerde tijd is die voor mensen zoals jij en ik wordt ingezet. Daarmee is het de ultieme getuigende tijd, zoals God er in heeft voorzien’ (Haslinger).

Jack Steeghs