Naar de lofzang van Maria (Lucas 1, 46 – 55)…

Dit is niet de zachte, tedere, dromerige Maria, zoals we haar vaak op afbeeldingen uitgebeeld zien, maar het is de hartstochtelijke, gefascineerde, trotse, geestdriftige Maria die hier spreekt.
(…)
Het zijn de geluiden van de profetische vrouwen uit het Oude Testament,
Debora, Judit, Mirjam, die hier in de mond van Maria
levend worden.
(…)
Maria, die door de Geest aangeraakt en gegrepen is, Maria,
die gehoorzaam en ootmoedig aan zich laat geschieden wat de
Geest haar gebiedt, die de Geest waaien laat waarheen hij wil,
zij spreekt vanuit deze Geest over het komen van God in de wereld,
(…).
Zij ervaart het zelf aan haar eigen lichaam dat God wonderlijke
wegen met de mensen gaat, dat hij niet de weg gaat die de
mensen hem willen voorschrijven, maar dat zijn weg boven alle
begrip en boven alle bewijzen vrij en eigenwillig is.
(…)
God schaamt zich niet voor de nederigheid van de mens, hij
gaat er middenin, hij kiest een mens tot zijn werktuig en doet
zijn wonder daar waar men dat het minst verwacht. God is de
nederigheid nabij, hij houdt van het verlorene, het ongeachte,
het onaanzienlijke, het uitgestotene, van wat zwak en stukgelopen
is. Waar de mensen zeggen: verloren, daar zegt hij: gevonden.
Waar de mensen zeggen: ‘veroordeeld’, daar zegt hij: ‘gered’.
Waar de mensen zeggen: nee!, daar zegt hij: ja!

Gedeelte uit: ‘De lofzang van Maria’ in ‘Een thematisch dagboek’, Dietrich Bonhoeffer

Jack Steeghs

Ps. Wie elke madonna uit de afbeelding afzonderlijk wil bekijken klik hier