Mensen zijn reizende boeken vol verhalen. Het benutten daarvan is zo belangrijk. Er gebeuren vele spontane initiatieven maar het mag meer en beter. Zeker vanuit de officiële instituties.

Verhalen in de winter. Wie kent het niet? Ik heb nu enkele leerkrachten van de basisschool in mijn hoofd die sprookjes op een dusdanig boeiende manier konden voorlezen dat de tijd omvloog en ik niet kon wachten tot het vervolg.
Als boer ken ik het ook. Zakelijke afspraken, zoals biggen halen, gingen altijd gepaard met ontmoetingen en het vertellen van verhalen. Niet officieel. Het gebeurde. Vaak beginnend met ‘ouwehoeren.’ En soms was daar ineens een verdieping. Dochter ernstig ziek. Bank doet moeilijk. En dan was daar gelukkig die ander die jouw verhaal toe te vertrouwen was en wilde ontvangen. Ineens een vraag die ergens over ging. Tussen de bedrijven door. En het gaf zin. Gedeeld.
Weer later, als theologiestudent, leerde ik van de rijkdom aan verhalen uit een bibliotheek aan boeken; de bijbel. Van de Joodse traditie. Van de waarde om zelf te lezen. Ik leerde van de waarde de ander te vertellen van wat jij hoorde, naar de ander te luisteren van wat hij of zij oppikte. Ik heb het hier niet over een bepaalde methode maar over het hier en nu delen van historie, hoop en vertrouwen voor de toekomst.
Horen dat jij niet de enige bent die met een specifieke vraag worstelt. Horen dat je ergens echt bij hoort. Horen dat wat je met anderen deelt geen toevallig gebeuren is maar een (hopelijk) gewenst verlangen ooit eerder van twee mensen; je ouders.
Verhalen delen als universeel verlangen van mensen is niet aan godsdienst gebonden. Toch zijn religies hiermee groot geworden. Je zou kunnen zeggen dat het hun core business is. Daarom ook ben ik zo dankbaar dat ik als pastoraal werker de kans kreeg om mee te werken aan de gesprekskring Grond Van Leven.

Wat is eigen aan kerk en geloven? ‘Wat heeft het voor nut?’ hebben meerdere kinderen me vaak gevraagd. Ik antwoord vaak: naar de kerk gaan heeft geen enkel nut. Geloven ook niet. Het geeft zin. En zonder zin kan geen mens leven. Daarom zijn gelovige tradities zo belangrijk en daarom is theologie misschien wel het belangrijkste vak dat er is. Maar het luistert nauw hoe het vak zich manifesteert. Ik zie helaas niet alleen maar goede voorbeelden. En dat zit dan wat mij betreft vooral in het missen van de aansluiting met het gewone leven.

Laat je leven in godsnaam verbinden met verhalen van alledag.

Jack Steeghs