De ene helft van het land gaat enkele dagen los en de andere helft – waar ik er tegenwoordig een van ben – gelooft het wel: carnaval.

Carnaval doorbreekt de sleur van alledag. Want rangen en standen verliezen voor even bestaansrecht door met elkaar een andere bodem in de gemeenschap te leggen: verstrooiing. Dat voel je in de feestzaal en tijdens de optocht. Daar waar mensen niet te ver van elkaar af leven en beelden van elkaar hebben ontstaat humor en worden moeilijke samenlevingskwesties meer hanteerbaar gemaakt. Als geen ander verstond Toon Hermans (1916-2000) de kleinkunst van dít plaatselijke snarenspel in het katholieke zuiden.

Echt carnaval is niet uit te leggen. Daar moet je niet over praten, dat moet je gewoon doen. Echt carnaval is niet zoiets als een verenigingslidmaatschap, echt carnaval is van een andere orde: gereguleerde wanorde.
Echt carnaval is een dorp of wijk vier dagen lang ‘om niet’ onderdompelen in gekkigheid.

De lessen die carnaval mij heeft geleerd:
– Neem leven, werken en overtuigingen niet altijd te serieus…
– Timmer niet alles dicht met belangen en plannen…
– Kortom: doe iets geks – al is het maar eens in je leven, al is het maar voor even.

Jack Steeghs