Vandaag besluit de provincie Noord-Brabant over het voorgenomen pakket aan maatregelen om nu eindelijk eens de groei van de intensieve veehouderij te beteugelen. Er zijn al diverse boerenacties geweest. Er volgen ongetwijfeld rechtszaken als het ‘stalderen’ doorgaat. Maar waar gaat het nu om?
Boerenacties. Ook ik heb als jonge varkenshouder meegedaan. Natuurlijk. Het was mijn broodwinning. En als er dan ambtenaren met hun regelzucht aankomen… Maar nu zie ik het anders. Zoveel jaren later en kijkend vanuit ogen die zowel het boerengevoel goed kennen als de positie van buitenstaanders. Acties zijn soms gewoon noodzakelijk. In het grijze verleden waren er diverse akkerbouwacties en mestdemonstraties. Voor enige marktbescherming, eerlijke concurrentie, een langer lopend tijdspad om aan eisen te voldoen, et cetera. En altijd actie voeren terwijl het werk doorgaat. Een signaal afgeven, een stevige speldenprik uitdelen.
Nu speelt veel meer dan destijds de maatschappelijke acceptatie van de landbouw als geheel mee. Je kunt nog zo goed je best doen, als die ‘ongrijpbare samenleving’ jouw bedrijf of jouw sector niet ziet zitten krijg je het moeilijk. Dat voelt voor elke boer ontzettend onrechtvaardig. Maar als deze strijd louter op basis van economische belangen en vestigingsvoorwaarden gevoerd wordt kun je raden wie daarvoor de rekening betaalt. Het trieste is dat het debat dan alleen maar over aantallen en schaalgroottes gaat. En als er juristen bij komen kijken wordt de zaak inhoudelijk nog verder uit handen gegeven en in schuttersputjes voortgezet. Diverse media doen de rest. Ik haak vooral omdat daarmee de kwestie die wordt uitgevochten niet meer gaat over boerenwaarden, een eerlijke boterham of perspectieven om voor te werken en leven…
Wat zou ik alle betrokkenen gunnen dat het juist daar over mag gaan. Dat er meer gunfactor in gesprek komt. Dat we elkaar zien staan in ons verlangen. Het kan.
Jack Steeghs
vroedman 
Wat het allemaal zo moeilijk maakt, is volgens mijn bescheiden mening, dat het in de landbouw niet meer gaat om op een eerlijke manier goed voedsel te produceren, maar om zoveel mogelijk geld te verdienen. En begrijp me goed, dan kijk ik niet de boeren aan. Zij worden er niet rijk van. Ik ben ervan overtuigd dat zij in hun hart niets liever willen dan, zo duurzaam mogelijk, een mooi product leveren aan de consument. Persoonlijk ben ik bereid om een eerlijke prijs te betalen voor eerlijk voedsel. Maar dan moet wel een eerlijk deel bij de boer terecht komen en niet bij de multinationals en de supermarkten. De globalisering van de voedselproductie heeft naar mijn idee heel veel bijgedragen aan de problemen waar we nu tegenaan lopen. En daarom gaat het nu over schaal, aantallen, mestoverschot etc.