Als ex-boer en nu pastoraal werker ben ik van meerdere markten thuis. Maar ik ben alles behalve een opiniemaker, evenmin een beleidsmedewerker, wetenschapper of politicus. Wat ben ik dan wel? Wie verstaat nog de stem van kerk en geloof? Wie verstaat nog de stem van het leven?

Ik vertegenwoordig een aandachtsveld dat steeds minder makkelijk gehoord wordt, laat staan begrepen. Social media, zo merk ik de laatste jaren, worden lastiger voor mij: ik kan er minder mee omdát vele mensen op die vele digitale kanalen het idee krijgen dat iedereen alles zomaar kan zeggen. Want vrije meningsuiting. Maar het vergt veel om van jezelf om te weten of en wat jij toevoegt aan de publieke opinie of aan het elkaar meer naar kwaliteiten benaderen, op elkaar reageren. En daarnaar handelen! Veel mensen luisteren slecht en benutten te weinig tijd om zichzelf en elkaar proberen te verstaan. In een arenadebat kan een pastor weinig en geldt al snel het recht van de krachtigste debater die de kunst verstaat om de klok rond zijn of haar mediakanalen te voeden. Bij sommigen op het www zou je bijna denken dat ze geen gewoon leven meer hebben, of dat het eigen leven samenvalt met al die berichten die het eigen leven het beste voor de dag laten komen. Want, aandacht. En dat scoort en verkoopt. Is dat het leven? Het leven dat ik leid en helemaal het vak waar ik voor sta kan een ander niet overtuigen, hooguit een levenswijze voorleven en aanwijzen waar het goede aan te herkennen is (en waar het kwade door de mand valt). Ik heb de laatste jaren de overtuiging gekregen dat de stille stem op de achtergrond steeds meer wordt gemist, want niet gehoord of niet begrepen waar die stem goed voor is. Laat staan dat de bruggenbouwende stem een verdienmodel kan worden. Dat hoeft ook niet. Leven is geen verdienmodel en vraagt om een basis van samenleven waarin het goed toeven is en waar een ieder zich kan ontplooien. Laat al die verantwoordelijken op cruciale posten zich daar vooral mee bezig houden. Dan krijgt de inhoud van die vele weerbarstige dossiers de aandacht die het verdient en komen we samen echt verder.

(Bij de foto: Een brug die ik regelmatig neem voor rust en bezinning. De voetgangersbrug tussen de singel en de binnenstad in Zaltbommel)

Jack Steeghs