
Een psalm waarin het nodige wordt geklaagd. Vanuit overkomen onrecht, door de sterveling, gericht op de eeuwige. Ik blijf meteen haken bij het eerste vers. Wat is de mens? Psalm 109.
Lees verder
Een psalm waarin het nodige wordt geklaagd. Vanuit overkomen onrecht, door de sterveling, gericht op de eeuwige. Ik blijf meteen haken bij het eerste vers. Wat is de mens? Psalm 109.
Lees verder
In de wachtkamer van het leven vult mijn hart zich met gedachten… Over boer-zijn gesproken in onze tijd. Mijmerend vanuit geluiden die me bereiken vanaf erf en vanuit media. Over hoe het altijd weer gaat… Over een wenselijke toekomst gesproken. Wat valt er door een pastor te zeggen?
Lees verder
Mijn gedachten gaan meteen naar de ochtend: mijn favoriete dagdeel. Opstaan kost geen moeite. De ochtend kondigt een nieuwe ontdekking aan of geeft aan dat er vertrouwde dingen wachten. Sleur? Soms. Meestal ben ik als eerste beneden en geniet van de rust. Psalm 108.
Lees verder
De Liefde van God als grenzeloze genadegave, in het bijzonder voor hen die niet zomaar meekomen. Want ieder mens verdient het om een waardig leven te kunnen leiden. Psalm 107 verhaalt in tegenstellingen over Gods goede werken. Eén ervan intrigeert me…
Lees verder
Patronen herhalen zich: de mens is van goede wil maar vervalt in oude fouten, God redt en de mens is verheugd – wil zijn leven beteren, maar dan wederom onrecht en jaloezie. God redt opnieuw en een groeiende groep gelovigen geeft dit aan elkaar door, stelt het op schrift en probeert ernaar te leven. Psalm 106.
Lees verder