Een korte en strijdvaardige psalm waarmee ik de nodige moeite heb. Oorlogsgeweld waar ik niks mee kan en een onwelgevallige machtsplek… totdat ik vers 7 onder ogen krijg. Enkele gedachten bij psalm 110.

Psalm 110, 7

Hij drinkt uit een beek aan de juiste weg

en trots heft hij het hoofd omhoog.

Het is bijna Pinksteren. Het feest van de Geest die we allemaal op zijn tijd nodig hebben. Om persoonlijk verder te komen. Groeien. Tot elkaar komen, goed doen en ontvangen. Schaduwzijden leren (h)erkennen, tot handelen komen.

Mensen van de weg zijn we allemaal. Een weg vanuit de wieg aangereikt, voor bestemd, een weg om te begaan, stap voor stap jezelf ontdekken, het andere ontdekken, gezamenlijk optrekken.

Mensen van de weg zijn we allemaal. Een weg vol beproevingen, afslagen, saaie rechte stukken: hou je het vol? Stilstaan, even zitten, luisteren, weten: leven is soms terugblikken.

Mensen van de weg zijn we allemaal. Gaandeweg worden we ontdekt: door wie? Op zijn tijd benutten we bronnen: welke? Wat in eenzaamheid werd geleden, wordt soms een bruikbare kracht, voor het leven!

Mensen van de weg zijn we allemaal. De juiste weg dient zich aan en wenkt jou. De juiste weg is geen brede weg en vraagt om een route te gaan, goed kijken, het leven omarmen, hopen, opstaan.

Jack Steeghs