Na vijf jaar weer eens met mijn vrouw naar een optreden van Daniël Lohues geweest. Dit keer in Ede. Deze ‘Drent’ weet als geen ander zijn Saksische moerstaal op de mooiste klanken te zetten waardoor het alledaagse tot kunst wordt verheven. 

Ik herken onmiddellijk de eerste tonen van het openingsnummer Tik tak, daor giet de tied… Er is de afgelopen vijf jaar veel gebeurd bij Lohues. Corona zorgde ervoor dat de jaarlijkse serie optredens na weer een nieuw album niet door konden gaan, maar ook zijn eigen gezondheid werd door medici bevraagd. Allenig. Rustiger aan doen loutert. Dat blijkt. En daarna allerlei losse projecten, als het kan reizen door zijn geliefde VS en als er reisbeperkingen zijn naar Frankrijk. Vooral zijn overleden moeder blijkt in deze concertenreeks een rijke bron van inspiratie. De show met een afwisseling van liederen en verhalen laten mij mijmeren: Mijn beide ouders waren er vijf jaar geleden, vanzelfsprekend gewoon, kanker en verpleeghuis nog ver weg: nu zijn ze allebei dood. In de taal van Lohues kan ik constateren allenig te zijn. Maar niet eenzaam. Het is ons lot. Deze avond verdiept het persoonlijke verhaal in de levensbodem die we als mensen met elkaar delen en vliegt voorbij. Als het titelnummer van zijn eerste album wordt ingezet en er ergens halverwege een aanstekelijk geïmproviseerde gitaarsolo ontstaat zijn we 2 ½ uur verder. Allenig. En dankbaar gelukkig.

De iene hef baat bij ‘n borrel of twee De ander hef baat bij mooi weer Mar ien ding is bij elk mens geliek We hebben allemaol baat bij muziek (Baat bij muziek, 2008)

Jack Steeghs