In 2014 is melkgeitenhouderij van der Schans in Hurwenen de plek waar ik maandelijks een halve dag hoop mee te draaien. Waarom? Kijken, luisteren en proeven tijdens het meedoen is me vorig jaar op de zorgboerderij zo goed bevallen dat deze aanpak zich in mijn genen is gaan nestelen. In deze bijdrage een introductie van dit gezinsbedrijf met een relatief jonge veehouderijsector vlakbij de Waal.

Met zijn iPhone aan het oor wenkt de boer me op het tijdstip van onze afspraak naar de keukentafel. Een van de kinderen zou later bevestigen dat hij pappa aan het werk vooral ziet telefoneren. Een modern en eigentijds agrarisch bedrijf ontwikkelen vraagt kennelijk vooral veel overleg. Je zou als bezoeker bijna vergeten dat er ook nog gewerkt wordt.
Even later komt de vaste medewerker ontbijten. Hij doet de dagelijkse werkzaamheden, zoals voeren en allerlei klusjes op het erf. Voor het melken van de geiten doet de boer beroep op gastarbeiders uit Polen. Zij wonen intern en melken de dag rond. Dit eerste beeld roept bij mij de vraag op naar wat de boer precies doet:

‘Deze week is een iets andere week. Gisteren een studiedag met collega agrarische ondernemers. Vooral met elkaar praten over vernieuwing van het eigen bedrijf. Horen wat een ieder beweegt, leren van elkaar. En de kans om de staatssecretaris van Landbouw aan te geven wat we nodig hebben om verder te kunnen. Ik merk bijvoorbeeld dat er mooie voornemens zijn maar dat de burgerlijke gemeente vaak niet goed is toegerust om ervoor te zorgen dat ik als ondernemer voldoende geïnformeerd en betrokken word. Bijvoorbeeld: de burgerlijke gemeente krijgt steeds meer taken op haar bordje, maar ik ben als bewoner en ondernemer vlakbij natuurgebied de Hurnse Kil niet vertegenwoordigd in het platform dat over het beheer gaat.
Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik na een overlegdag met rollenspellen blij ben weer thuis te komen. Aan het eind van zo’n dag vind ik het heerlijk om met de bezem de vloer aan te vegen, kan ik lekker mijn gedachten laten gaan’.

Al verlichten meerdere medewerkers de handenarbeid, zelf contact houden met het dagelijkse werk vindt de boer belangrijk. Maar ook zijn vrouw, die vooral de administratieve werkzaamheden op zich neemt, is nauw betrokken. De drie kinderen vinden het bedrijf prachtig. Zo ook stagiaires en anderen die het bedrijf bezoeken. Plannen genoeg. Een daarvan is in een vergevorderd stadium: een kantoor met vergaderruimte, maar ook met een bed & breakfast:

Of deze nieuwbouw het dagelijkse agrarische leven anders gaat maken?

‘Ja, ik denk van wel. De charme van het boerenleven is toch de verweving van privé en bedrijf. Met je gezin eten aan de keukentafel, precies op de plek waar eerder die dag stevig is onderhandeld. Zo heb ik het van huis uit meegekregen. Maar tijden veranderen’.

Jack Steeghs

Ps. Voor een andere introductie verwijs ik naar een artikel dat eerder is verschenen op de site van Wageningen UR