Boerenpastoraat kijkt op een specifieke manier naar de wereld van boeren en tuinders: van binnenuit met het hart. En vanuit een langere termijn: dat wat in decennia is scheefgegroeid kan onmogelijk in enkele jaren worden rechtgetrokken. Om nog maar te zwijgen over het kostenplaatje, wie alle veranderingen mag betalen… Een korte blog over de wrange vruchten van actiegroepen…
Ik heb er veel moeite mee… Met het stijlmiddel van actiegroepen die een noodzakelijke maatschappelijke beweging op een eenzijdige manier voorstellen. Het doel is lovenswaardig: het is inderdaad nodig dat wij met elkaar (wereldwijd en persoonlijk) werken aan een meer mens- dier- en aardewaardige leefomgeving. Maar het middel? Als ik het begrip ‘sloopmelk’ hoor en het bijbehorende spotje van Wakker Dier zie kan ik vanuit mijn boerenhart alleen maar huilen: komen we écht dichterbij het doel van een meer mens- dier- en aardewaardige leefomgeving als we een ieder die oprecht zorg draagt voor de melkveehouderij zo’n bittere smaak van verontwaardiging meegeven?
(Foto: pixabay)
Jack Steeghs
vroedman 
Allerbeste Jack, ik snap verdraaid goed dat je mismoedig wordt van al het gekraai van goedbedoelende, maar eenzijdig georiënteerde en reagerende mensen die met beschuldigende vingers boeren als de grote schuldigen aanwijzen voor veel van de mistoestanden waar we nu mee zitten.
Ik erger me -niet alleen groen en geel- , maar ‘alle kleuren van de regenboog’als ik steeds maar weer verhalen hoor over ‘verdienmodellen’ waardoor we constant gestimuleerd worden om van alles te kopen wat we totaal *niet *nodig hebben, maar wat de leverenciers zo nodig kwijt willen…, en vooral ook over alle geburocratiseer in de zorg en het onderwijs waar steeds meer tijd aan besprekingen wordt besteed en de echte aandacht voor de mensenkinderen waar het om gaat in het gedrang komt. De tv zet ik ook steeds minder aan, want het gespring en gekraai waarmee alle ‘zangers’ hun nummers ‘opleuken’slaat immers ook nergens op? Gisteren was het wel even en verademing toen ik toevallig Gerard van Maasakkers hoorde zingen: sober, en helemaal van harte doorleefd!
We zijn ‘collectief doorgedraaid’. Ik hoop het ‘kantelpunt’nog mee te maken want deze weg loopt hartstikke dood. ( en ik ben bijna 84 jaar…)In de tussentijd neurie ik als troost voor mezelf maar vaak een lied van Jeroen van Merwijk waar ik aan verslaafd ben: ‘Niets is voor altijd’!! Jou wens ik veel lichtmomenten toe en geloof in jezelf en de gewetensvolle weg die je gaat. Hou vol, makker!!! Hatelijke groeten, Toos