Vraag een willekeurige agrarische ondernemer (V/M) waarom hij doet wat hij doet en je hoort in het antwoord steevast iets over ‘vrijheid’, ‘verantwoordelijkheid’ en ‘eigen grond’. Met deze begrippen sta je in religieus opzicht op goede want heilige grond, maar waarom hebben we het in geloofsgemeenschappen zo weinig over de betekenis daarvan?

Het bisdomproject Kerk In Platteland is afgerond en beide borelingen zijn het zuigelingstadium voorbij. Het verhaal van het alledaagse als vindplaats van geloven gaat in de plattelandsgeloofsgemeenschappen van Eibergen en Lemelerveld verder. In elke plaats is er een groep betrokken vrijwilligers en een professional vanuit het pastorale team bereid om, vanuit het geleerde en met de plaatselijke mogelijkheden, de uitdaging aan te gaan.

Er is de afgelopen jaren door twee groepen geproefd van de vrucht van begeleiding, van wat tijd nemen en aandacht richten kunnen doen – voor een ieder individueel en voor beide groepen. Kernpunt van aandacht blijft bezoekwerk en van daaruit gevoed willen worden.
Dat laatste is en blijft fundamenteel bij alle maatschappelijk betrokkenheid vanuit de kerk. Het is altijd goed om als instituut mensen uit te nodigen, maar het is veel beter om daarnaast mensen op te zoeken in hun eigen huis en haard. Om ter plekke te kunnen horen, zien en proeven van wat hen ten diepste beweegt, hoe ze leven en geloven, wat voor hen de betekenis daarvan is en wat ze wellicht missen.
Klopt de vooronderstelling die jij als vertegenwoordiger van … vooraf had met wat je later aantreft? Durf je een eventuele discrepantie na het bezoek, in je geloofsgemeenschap in een groep van gelijkgestemden neer te leggen? Hoe doe je dat? Wat leren we daar met elkaar van? Durven we als groep een positie in te nemen? Wie betrekken we hier allemaal bij? Binnen en buiten de eigen kring?

Met het zoeken naar antwoorden op dit soort vragen krijg je als vertegenwoordiger van een geloofsgemeenschap een goed beeld van wat er nodig is voor jouw kerk, nu en straks. De meerwaarde van het opzoeken van mensen in hun thuissituatie geldt voor alle mensen maar geldt des te meer voor boeren en tuinders.
‘Eigen grond’, maar ook ‘vrijheid’ en ‘verantwoordelijkheid’ hebben in de landbouw een bepaalde geladen betekenis die in de rest van onze maatschappij niet voorkomt. Daarom vind ik het vreemd dat de betekenis van een belangrijke Bijbelse passage zoals de roeping van Abram (Genesis 12) zo weinig gehoord wordt.

Abram gaat de uitdaging aan. Hij geeft antwoord op de roepstem van God. Samen met zijn hele familie en veestapel verlaat Abram zijn eigen grond en gaat hij op weg naar het beloofde land. En God trekt met hem mee.

Wat is jouw beloofde land en hoe ziet het er uit? Ben je er al aangekomen of ben je er naar op zoek? En als je op weg bent, wat zijn je tochtgenoten en hoe verloopt de reis?

Jack Steeghs