Als vroedman is zorgboerderij Blommendal dit jaar voor mij een belangrijke plaats om de accu op te laden (zie: Meedoen op de zorgboerderij: introductie). Met een gerichte aandacht leren mensen van en aan elkaar. Vandaag het vijfde deel.

Fikkie stoken is altijd leuk mits het er veilig aan toe gaat. Op een boerderij is vaak veel ruimte en valt het nodige afvalhout op te ruimen. In een voor de dieselolietank afgedankte lekbak past een flinke hoeveelheid. De vlam mag in de pan.
Denken we na een uur met de hele groep bestaande uit enkele volwassenen en meerdere kinderen klaar te zijn, ontdekt de boerin plots oude bielzen in het wat langere gras aan de rand van het erf. Verrassing. Op het hete vuur brandt zelfs dit natte hout in vrij korte tijd op.

Tijdens het vuur stoken is er steeds een volwassene die leiding kan geven in de buurt, want met kinderen weet je het maar nooit. Er zit er altijd wel eentje bij die de grens opzoekt en zich heel stoer bij het vuur waagt. Wat hij kan wil een ander nog beter kunnen… Lijkt mij niet zo’n goed idee.

Een heel andere manier van geconfronteerd worden met de elementen hoor ik later. Er achter komen dat je je gewone werk niet goed kunt doen omdat je niet meer door een smalle deuropening past is confronterend. Dat is een van de volwassenen enkele jaren geleden overkomen. Dan begint het verzamelen van moed om een traject in te gaan. Van wat eigenlijk?

Wat denkt u er zelf van?, vraagt de huisarts.
– Ik dacht aan afvallen, zegt de deelnemer. Ik ben te zwaar geworden.
Hoe denkt u dat te bereiken?
– Harder werken misschien?
Nee, minder eten. 30kg valt u niet zomaar af.

Een ingesleten gewoonte van elke avond veel en vooral hartige happen verorberen haal je er niet zomaar uit.

Dan kan een diëtist wel zeggen dat je aan een blaadje sla moet, maar dat vult niet zo. Wat wel helpt: langzaamaan afbouwen. Zoveel mogelijk je gewone werk doen en minder last krijgen van je gewrichten. Tja, als je opmerkingen over je gewicht van anderen herkent is dat zeker ook een prikkel. Dan lukt het om de elementen te trotseren. Boerenwerk helpt omdat het een structuur in je dagritme aanlegt.

Ikzelf word geconfronteerd als ik in de ruimte voor ouderendagopvang de as van een houtkachel mag uitdragen. Het stoffige werkje is niet zo geschikt voor de volwassen deelnemers die nu op het erf zijn. Ik betrap mezelf erop dat ik het vreemd vind dat ik als diaconaal werker hiermee bezig moet zijn (‘heel wat anders als regulier werkoverleg met een collega of in een groep’). Ik word gevoelsmatig even teruggeworpen naar mijn tijd als stagiair van de lagere landbouwschool, maar bepakt en bezakt met volwassenwording en theologiestudie brengt dit mij nu tot inkeer:

Genesis 3, 19
In het zweet zul je werken voor je brood,
tot je terugkeert naar de grond,
waaruit je bent genomen: je bent stof,
en tot stof keer je terug.

Jack Steeghs