De Bijbellezing van vandaag handelt over de graankorrel die in goede aarde valt en sterft om nieuw leven voort te kunnen brengen. Geprojecteerd op het leven en sterven van Jezus wordt dit agrarische beeld het lijdensverhaal van Jezus van Nazareth. Vandaag enkele bezinnende gedachten die bij mij opkomen…

Johannes 12, 24-26
“Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u:
als de graankorrel niet in de aarde valt
blijft hij alleen;
maar als hij sterft
brengt hij veel vrucht voort.
Wie zijn leven bemint verliest het;
maar wie zijn leven in deze wereld haat
zal het ten eeuwigen leven bewaren.
Wil iemand Mij dienen dan moet hij Mij volgen;
waar Ik ben, daar zal ook mijn dienaar zijn.
Als iemand Mij dient zal de Vader hem eren.”

‘Blijven waar je bent en zeker niet verliezen wat je hebt’. Zoiets hoor ik de laatste jaren veel op straat, veel teveel als je het mij vraagt. Het is goedbedoeld advies, maar wat zeg je daarmee?
Zeker in tijden van economische recessie stel ik mezelf de vraag: mens, wie ben je en wat heb je te verliezen? Enkele bezinnende gedachtes…

Aarden
Je kunt jezelf niet worden
als de ander altijd op veilige afstand blijft,
als de ander jou niet kan bereiken met gedachtes en verlangens,
als je jezelf niet kunt toetsen aan de veelkleurige realiteit om je heen.

Je kunt jezelf niet zijn
als je jezelf tekort doet,
als je toeschouwer aan de horizon van je eigen grenzen blijft,
als je jezelf niet over kunt geven aan de aarde waaruit je ooit bent geboetseerd.

Leven en sterven
Je kunt op aarde niet leven
als je niet bereid bent er te sterven.

Wat nu is zal nooit blijven.
Wat straks zal zijn is niet wat er ooit eerder is geweest, of toch…
niet nieuw
maar oud
is de nieuwe bestaansvoorwaarde.

Geen nieuw zonder oud.
Zonder oud, geen nieuw testament.

Zonder nieuw testament geen goed gesprek
over vanuit de hemel geschonken aards leven.

Zonder aards leven geen sterven,
zonder sterven
eindeloos leven.

Onaards.
Doods.

Jack Steeghs