Na het scheppingsverhaal is de wereld ‘volmaakt’. Paradijselijk. Het ontstaan van man en vrouw in de hof van Eden…

Genesis 2, 7 – 24
(7) Toen boetseerde de HEER God de mens uit stof dat Hij van de aarde nam, en Hij blies hem de levensadem in de neus: zo werd de mens een levend wezen.
(…)
(21) Toen liet de HEER God de mens in een diepe slaap vallen; en terwijl hij sliep, nam Hij één van zijn ribben weg en zette er vlees voor in de plaats.
(22) En de HEER God vormde de rib die Hij uit de mens had weggenomen tot een vrouw, en bracht haar naar de mens.
(23) Toen zei de mens:
‘Eindelijk, dit is been van mijn gebeente
en vlees van mijn vlees!
Mannin zal zij heten,
want uit een man is zij genomen.’
(24) Daarom zal een mens zijn vader en zijn moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één zijn.
(25) Ze waren beiden naakt, de mens en zijn vrouw, maar ze voelden geen schaamte voor elkaar.

Vrouw uit man – Vrouw/Man als deel van de Mens – Mens als deel van de Aarde
Traditioneel is de uitleg dat de vrouw ontstaat uit de man (vers 21). Er zijn andere zienswijzen mogelijk.
Het Hebreeuwse ‘Trela’ kun je in plaats van ‘rib’ ook vertalen met ‘zijde’. Zo wordt ‘vrouw’ – net als ‘man’ – een van de twee zijdes van de mens. Deze uitleg sluit mooi aan bij het Hebreeuwse ‘Isj’ voor man en ‘Isja’ voor vrouw. Man en vrouw als elkaar complementerende delen uit de Schepping. Net zo op elkaar betrokken als ‘Adam’ (mens) en ‘Adamah’ (aarde). Wel van elkaar te onderscheiden, niet te scheiden. Samen verantwoordelijk voor een goed beheer van Gods Schepping. Een spel van gave en opgave in de weelderige tuin die we aarde noemen. Zo zou het kunnen zijn. Zo zou het moeten zijn. Leven op aarde.

Jack Steeghs