Psalm 58 vertelt beeldrijk van mensen die van het goede pad afdwalen. Zij zijn ontaard. Niet in elke vertaling wordt dit als zodanig benoemd.

Psalm 58, 4a
• Vanaf het eerste begin leven jullie niet zoals God het wil (Bijbel In Gewone Taal 2014)
• Ontaard zijn die schurken vanaf de moederschoot (Willibrord 2012)
• Van de moederschoot af zijn ze van God vervreemd, (NBV 2004)
• De goddelozen zijn van de geboorte aan afvallig (NBG 1951)
• De godtloose zijn vervreemdt van de baer-moeder aen (Statenvertaling 1637)

Niet in elke vertaling wordt ‘ontaard’ genoemd. Dat vind ik jammer. Ik heb iets met Scheppingsgeloof. Het leggen van verbanden vanuit de aardmens Adam.

Geloofsovertuiging: omdát wij mensen niet zomaar hier op aarde ons leven leiden.

Leven heeft betekenis in zich en dat zit voor mij vooral in dat aardse. Het van-aarde zijn. Niet per se het samenvallen met grond, planten en dieren, maar er wel uit voortkomen en daardoor dezelfde bron kennen als alle andere schepsels. Dit betekent voor mij dat duurzaam leven niet iets bijzonders is maar meegegeven met het van-aarde zijn. Van daaruit spreekt het boek Psalmen voortdurend over recht doen.
De mens is geen ‘baas’ over de wereld maar heeft wel een bijzondere verantwoordelijkheid meegekregen om daarmee aards om te gaan. Wat dat betekent in de concrete praktijk mag elke keer weer opnieuw ontdekt worden. De verbinding hemel – aarde is de sleutel. Met op heldere momenten de verzuchting dat we het allang wisten maar enigszins vergeten waren. Dát is actief bezig zijn met geloven en leven.

(Foto: visual hunt – r1g)

Jack Steeghs