Borg staan, van generatie op generatie… Is het niet juist deze geloofsbasis die de afgelopen halve eeuw voortdurend op houdbaarheid wordt bevraagd? Psalm 89.

Psalm 89, 1 – 5  

Een kunstig lied, op naam van Etan, de Ezrachiet.

Wat de liefde van de HEER heeft gedaan,

daarvan wil ik zingen, steeds weer,

van uw trouw getuigen voor alle generaties.

En dit zijn uw eigen woorden:

‘Mijn liefde is een blijvend onderpand,

mijn trouw staat vast als de hemel.

Ik sloot een verbond met de man van mijn keus,

David, mijn dienaar, heb Ik gezworen:

Ik vestig voor altijd uw dynastie,

voor uw troon sta Ik borg van generatie op generatie.’

Durf tegenwoordig maar eens borg te staan met een strekking die verder rijkt dan enkele jaren…

Ik zie in ons land steeds meer dat dát bijna onmogelijk wordt gemaakt, want een belofte gedaan in een wereld die van de ene hype naar de andere strompelt. Is er dan niets meer heilig? Wat heeft dán nog eeuwigheidswaarde?

Kan er sprake zijn van een eeuwig en altijd?

Vanuit het perspectief van gelovigen is het antwoord eenvoudig: ja.

Dit is dan ook een basisreden waarom belangrijke levensmomenten vanuit hun aard bemoediging vanuit de kerk nodig hebben. Zoals doop, huwelijk, ziekte, dood, maar ook: belangrijke beslissingen, carrièrewendingen, de ontbinding van een relatie, een grote levensstap… 

Vanuit de seculiere wereld is het antwoord: nee, met soms een tenzij. Dat laatste hoor ik wel eens bij huwelijken. Dat de ‘gelovige’ partner ruimte krijgt van de ‘ongelovige’ om zijn of haar verlangen naar eeuwigheidswaarde een plek te kunnen geven. Met een gebed bij de huwelijksbevestiging, met het dopen van kinderen die geboren mogen worden… Een mooie oplossing. Maar ook een lastige, als we het ‘van generatie op generatie’ overeind willen houden.

De vraag dringt zich op wát er de volgende generatie wordt overgedragen? De volgende generatie zal ongetwijfeld nog minder over te dragen hébben. Want, wat niet voorgeleefd, voorgedaan wordt, zal niet beklijven en vervliegen als de wind. Is dat erg? Niet als er geen betekenis meer wordt doorgegeven, wel als met het spreekwoordelijke kind alle badwater wordt weggegooid.

Ik blijf hoopvol…

Zolang er mensen zijn die omzien naar elkaar…

Zolang er mensen zijn die zich afvragen waarom de wereld is zoals ze is en wat de plek van de mens kan zijn, wat de plek van jóú kan zijn…

Zolang er mensen zijn die leven met het oog op volgende generaties…

Zolang er mensen zijn die niet ophouden te zoeken naar sporen van de overgeleverde geloofsverhalen…

Ik zie het voorgaande nog elke dag gebeuren, daarom blijf ik hoopvol.

(Foto: visual hunt, verbeeldingskr8)

Jack Steeghs