Af en toe treed ik op met Boerenpastoraat: een avond in een skybox boven een ligboxenstal, in een parochiezaal of – zoals dit keer – in twee workshops voor deelnemende predikanten.

Mijn pastorale basis blijft (sinds zes jaar) het parochiewerk in Wijchen. Daarnaast vind ik het zinnig en leuk om af en toe ergens op te treden. Om kennis te delen, feedback te krijgen en mijn expertise bij te schaven. Zoals vorige maand twee workshops op het Nieuw Hydepark in Doorn. Deze dag kwam tot stand vanuit de themadag ‘Grond’ van vernieuwingsbeweging Op Goed Gerucht. Grond is door meerdere onderzoekers gekozen als duurzaam geladen theologisch begrip boven het voor de hand liggende ‘groen’. Grond blijkt neutraler en tegelijkertijd veelzijdiger; verheugend dat deze kijk (eindelijk) in de belangstelling van de theologie is komen te staan. Grond is letterlijk de levensbasis waarop ieder mens gaat en waar we ons levenslang mee verhouden. Het klinkt mij als muziek in de oren wanneer ik enkele onderzoekers hoor zeggen dat boeren de eerstaanspreekbaren zijn die gehoord mogen worden, omdat meer dan de helft van het Nederlandse grondoppervlak door hen wordt beheerd (voor wie de nuance mist: de stem van boeren is niet hetzelfde als de stem van belangenorganisaties). En vanuit de zestiger jaren kennen we een geheel nieuw op grond gebaseerde karakteristiek van boeren en tuinders: grondloze boeren en tuinders. Grond – of juist het gebrek daaraan – is een basis waarop levensverhalen ontstaan en worden doorverteld. Grond zit letterlijk in onze menselijke aard. Daarom wordt elke gezonde economie gedragen door levensverhalen. Gedeelde levensverhalen corrigeren de door de tijd heen soms wijds uitslaande slingerbewegingen van politieke winden. Voor mij alle reden om regelmatig de gesprekskring Grond van Leven aan te bieden: Wij hebben elkaar zoveel te vertellen maar daar komt het niet vanzelfsprekend van. Het is typisch iets van onze tijd dat je voor de meest waardevolle momenten persoonlijk tijd vrij moet maken. Wie dat niet doet loopt het risico overspoeld te worden door een oeverloze zee vol prikkels waarin sommigen van alles van je willen, zonder dat jij de tijd krijgt om stil te staan bij het waarom en waartoe.

Jack Steeghs