5 jaar geleden overleed ons pap, 1 ½ jaar geleden ons mam. De generatie die mij is voorgegaan is uit de tijd gevallen. ‘Nu mag ik het van hen geleerde waar gaan maken’, bedenk ik als enig kind, die vele jaren met hen leefde en werkte… Een blogserie over levenslessen van vroeger voor NU (49).

Een herinnering uit die eindeloos droge zomer van 1976 met een van die schaarse momenten uit mijn jeugd met pap en mam in zwemkleding. Vanaf mei bleef de wind maar uit de oosthoek komen: droog en schraal. Zonder regeninstallatie bood de moestuin op ons hooggelegen erf altijd al weinig vers groen op het bord, genoemde zomer was het helemaal een klein stukje dor land waar niets te beleven viel. Ik vermoed dat daarom het idee bij mam opkwam om met elkaar naar een van de dichtstbijzijnde wateren te gaan: het Deurnes kanaal (Een kanaal dat ongeveer een eeuw daarvoor werd gegraven om de Deurnese Peel te kunnen ontginnen voor landbouw en veeteelt. Destijds een voortgaande ontwikkeling in de tijd die de laatste jaren weer de andere kant op tikt. Het kan in de geschiedenis van de mensheid nogal verkeren, zullen we maar zeggen…). Als gezin zochten we met elkaar enige verkoeling in het bepaald niet heldere moerwater. Heel diep was het niet, ik kon erin staan. Nou staan… De ondergrond was glibberig, het water groen door de vele bodembegroeiing. Dan maar op het luchtbed voor een uur samenzijn als gezin tussen de lommerrijke oevers. Wij waren niet de enigen. Zomervermaak.

(Bij de foto: Deurnes kanaal op schildersezel… Tevens de foto op de rouwbrief van mijn beide ouders)

Jack Steeghs