5 ½ jaar geleden overleed ons pap, 2 jaar geleden ons mam. De generatie die mij is voorgegaan is uit de tijd gevallen. ‘Nu mag ik het van hen geleerde waar gaan maken’, bedenk ik als enig kind, die vele jaren met hen leefde en werkte… Een blogserie over levenslessen van vroeger voor NU (55).

Als ik erover nadenk is het best apart dat de gummi laars het schoeisel bij uitstek is dat mij terugbrengt naar het boer-zijn – en dus niet die in de media vaak gebruikte klompen. De gummi laars staat sinds mijn kleutertijd voor pap meehelpen en dat is ze gebleven tot aan mijn stoppen in 1997. Als eerste klus herinner ik me het uitmesten van de varkenshokken in het achterhuis. Pap gooide met zijn grote riek in een zwaai mijn kleine kruiwagentje vol, ik kon het maar ternauwernood de baas… En daarna op mijn rode laarsjes achter pap aan, over een plank de mestvaalt op… We hadden toen nog een gemengd bedrijf en ik zat amper op school, kon nog niet lezen en schrijven, maar het meehelpen en verantwoordelijkheid dragen zat er al heel jong in. Zoiets als ademhalen. Ik denk hier de laatste tijd regelmatig aan als het gaat over een gezonde verdeling tussen werk en vrije tijd. Van jongs af aan ken ik eigenlijk geen echte vrije dagen en dat vind ik helemaal prima. Ik maak graag het onderscheid betaald en onbetaald werk en neem tussen de bedrijven door pauzes. De luxe van een week eruit met vrouw en gezin proef ik nog steeds als een latere verworvenheid. Pas door de jaren heen heb ik hier van leren genieten.

(Bij de foto: een van de weinige foto’s – 1965 – waarop rechts een deel van de mestvaalt te zien is)

Jack Steeghs