Ruim 5 ½ jaar geleden overleed ons pap, ruim 2 jaar geleden ons mam. De generatie die mij is voorgegaan is uit de tijd gevallen. ‘Nu mag ik het van hen geleerde waar gaan maken’, bedenk ik als enig kind, die vele jaren met hen leefde en werkte… Een blogserie over levenslessen van vroeger voor NU (57).

Vragen stellen. Het lijkt zo vanzelfsprekend, zeker in onze tijd. Maar het stellen van vragen is helemaal niet zo vanzelfsprekend of gemakkelijk. Ik zie nog steeds enig ongeduld in de ogen van pap als ik hem als kleuter voor de zoveelste keer vraag: waarom moet er een tekening van de koeien worden gemaakt? Waarom werken we zondags minder? Waarom… Vijftien jaar later in maatschap met pap en mam stel ik hele andere vragen en zijn we min of meer gelijken geworden, willen we alle drie leren van elkaar… gericht op een betere bedrijfsvoering, dierverzorging, maar ook op de band met elkaar, familie, omgeving en vertrouwde organisaties. Inmiddels ben ik al geruime tijd geen boer meer maar pastor. Af en toe word ik gevraagd voor een lezing over wat ik ´Boerenpastoraat´ noem. Als ik dan tijdens zo´n avond mijn levensverhaal aan een groep vertel klinken bijna elke keer de volgende vragen: hoe is het voor jou geweest om te stoppen met boeren? Kun je aangeven wat er door je heen ging? Had je twijfels? En waar zat dat dan in? En hoe was dat voor je ouders? Wat ik hier op internet niet zal beschrijven kan op zo´n avond wel. En als ik dan vanuit de gestelde vragen de praktijk van ‘stoppen’ uiteen heb gelegd eindig ik vaak met: die boer van toen zit nog altijd in me, maar ik heb de praktische uitoefening als het ware ‘vergeestelijkt’. Hiermee voelt ‘stoppen’ voor mij als een soort van ‘doorgaan’. Een nieuwe werkelijkheid vanuit het bestaande. Boerenpastoraat. 

(Foto: Voorlichting in varkensstal Boekel – visual hunt, Brabant Bekijken)

Jack Steeghs