Loslaten is een levensles waar ieder mens mee te maken krijgt. Het is een grote kunst om los te laten, al dat wat jou afhoudt van voluit leven. Loslaten wordt tot een uiterste spanning opgevoerd als het gaat om het loslaten van een geliefde manier van leven of van een dierbare… En toch is dat het leven: loslaten om verder te kunnen omdat het aardse leven in ieder mens persoonlijk alleen tijdelijk vervulling kan krijgen. Het is aan de liefde om het tijdelijke met het eeuwige te verbinden (gelovigen vullen aan: en dat is Gods werk). Soms hoef je niet echt los te laten en mag je laten gebeuren. Dan speelt er een transformatie van bestaand naar nieuw, zoals de rups die een vlinder wordt. Een zomerserie van zes blogberichten waarom ik (in mijn hart) boer gebleven ben. Uit dankbaarheid voor een mentaliteit die ik niet los hoef te laten en overal toe kan passen. Vandaag het derde deel.

Nu ben ik zestiger en raak ik langzamerhand in een nieuwe fase. Minder werken omdat het moet, meer werken dat vervult. Ik heb er al jong naar toegewerkt om dit mogelijk te maken. Ook voor dit talent ben ik dankbaar. Ondernemerschap. Ik ben vrij jong als boer gestopt om op een andere manier als boer door te kunnen. En dat is gelukt. Het belangrijkste dat ik leerde? Omdat ik zoveel verschillende mensen heb gesproken weet ik dat veel kennis en ervaring verloren raakt, niet naar waarde geschat. Omdat organisaties meestal niet bouwen op het persoonlijke maar op het gezamenlijke belang. Mensen die in de markthal van het leven niet zo goed zijn in het belangenspel worden zelden naar waarde geschat. Daarom is overleven vaak zoiets als geloven: je moet uiteindelijk altijd zélf net dat ene sprongetje wagen dat nu nodig is. En wie dat vaker heeft gedaan zal beamen wat ik meemaakte. Het leven is zinvol en waardenvol. Wat je ook doet, wat je hart ook begeert: ga niet zomaar voorbij aan de tekenen die jou nu iets te vertellen hebben. Hoe je hier achter komt? Door dat wat ik vaker heb geschreven: veel rust en stiltes in je dagelijkse leven. Doen wat in je vermogen ligt en loslaten daar waar je je aan dreigt te vertillen. En nee, dat kun je nooit in je eentje en dat gaat nooit zonder tranen: hulpvragen en tranen als steunpilaren van doorzicht en opstanding.

(Foto: zeldzaam moment, in nette kleren met mijn vader op het erf)

Jack Steeghs